Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wszystko co u mnie :)

Dzień dobry wszystkim 

Nie mogłam się oprzeć, żeby Wam w komentarzach nie odpisać, każdej z osobna!

Po tak długiej przerwie postanowiłam Wam troszkę napisać co u mnie. A więc... Około 1,5 roku temu przeprowadziłam się z małej wioski w Polsce, do Szwecji. Mieszkam w pięknym turystycznym miasteczku przy Norweskiej granicy. Miasteczko z każdej strony oblewają jeziora i morze. Przeprowadzając się tutaj miałam świadomość jak ciężko mi będzie znaleźć tutaj znajomych, wtedy jeszcze nie wiedziałam jak bardzo ciężko, ponieważ jak się okazało, szwedzka młodzież to bardzo hermetyczne środowisko. Tutaj na prawdę obcokrajowcy trzymają się z obcokrajowcami a Szwedzi ze Szwedami. W sierpniu 1,5 roku temu  poszłam do szkoły dla osób nie znających języka. Ja jedna z Polski między samymi chłopakami z Erytrei, Syrii, Afganistanu. Wytrzymałam tam 6 miesięcy, przysięgam Wam małpy w zoo szybciej łapią język i przyjęte zasady, reguły.. W szkole poznałam wspaniałego chłopaka, który wychował się w Szwecji od małego.I tak od 1 roku i 3 miesięcy tworzymy zgraną, kochającą się parę.

Po tych nieszczęsnych 6 miesiącach w szkole, znalazłam pracę i wpadłam w wir obowiązków. Kiedyś całkiem nieporadna w sprawach domowych teraz sprytna i obrotna dziewczyna. Praca, związek, dom i tak w kółko. Znajomych tutaj nie mam i też wcale mi z tego powodu nie jest przykro. Mam tutaj całą rodzinę no i może faktycznie ze dwie koleżanki z którymi mogę wyskoczyć na imprezkę albo na szybką kawkę. Przyjaciółki z Polski te co miały być ' na zawsze ' już chyba nie są na zawsze. Okazuje się, że studia zmieniają ludzi nie do poznania. Utrzymuje kontakt z dwoma dziewczynami i to  mi zupełnie wystarcza.

Z pracy mam bardzo dobre pieniążki, odkładam całkiem sporo na wkład na swoje pierwsze własne mieszkanko! A do tego nie oszczędzam na niczym. O ile mniej stresu, kiedy można sobie pozwolić na to, na co ma się ochotę!

Także jak widzicie, u mnie jest lepiej niż kiedykolwiek było. 

Języka uczę się w domu i bardzo dobrze mi to idzie. Co jakiś czas jadę do Polski żeby oderwać się od szwedzkiej kultury, czasem brakuje mi takiego chaosu , wariactwa. Tu wszystko jest poukładane, takie zbyt proste żeby było prawdziwe. Wpadając do Warszawy po dwóch dniach jestem tak zmęczona że nie wiem jak się nazywam. Opanowanie tramwaju i rozkładu autobusów wyciąga ze mnie wszelką energię jednocześnie zaspokajając potrzebę życia w większym mieście. 

  Remont w mieszkanku już zakończony, także pochwalę się Wam efektem końcowym.

Wagę mam zepsutą ale we Wrocławiu kupie baterie i w końcu po 2 miesiącach się zważę. Kartę na siłownie muszę otrzepać z kurzu, Chodakowską też.

  Odżywiam się w miarę dobrze, ale wszystko Wam powiem jutro lub w piątek.

            Miłego wieczorku Wam życzę