Zaburzenia psychiczne związane z odżywianiem mogą przyjmować wiele różnorodnych form. Wprawdzie najczęściej występuje anoreksja lub bulimia, ale nie są to jedyne możliwe rodzaje zaburzeń. Bardzo często mylonym z bulimią zaburzeniem jest BED – Binge Eating Disorder, po polsku tłumaczone jako „zaburzenia odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się” lub „zespół gwałtownego objadania się”. W literaturze można też znaleźć rozpoznanie BED jako żarłoczności psychicznej – jest to jednak błędna interpretacja, termin żarłoczność psychiczna odnosi się bowiem do bulimii, do której BED jest podobny, ale nie jest z nią tożsamy.
Na czym polega Binge Eating Disorder?
Przede wszystkim jest to napadowe, kompulsywne objadanie się. Chory jest w stanie pochłonąć niewyobrażalne ilości jedzenia, które dla zdrowej osoby nie byłyby możliwe do zjedzenia. Chory nie ma w czasie ataku poczucia sytości i je do tego momentu, aż się nie rozchoruje żołądkowo. Napady takie zdarzać się mogą regularnie, bądź nieregularnie, a tym, co najmocniej odróżnia BED od bulimii jest brak reakcji kompensacyjnych, czyli brak prowokowania wymiotów, zażywania środków przeczyszczających czy też brak poczucia winy i niechęci do jedzenia po ataku.
Od bulimików, osoby kompulsywnie
się objadające najczęściej odróżnia również tusza – są to osoby
zazwyczaj otyłe, lub o podwyższonym BMI. Z rzadka są to osoby o
normalnej budowie ciała (bulimicy zwykle są szczupli, z niedowagą,
niektórzy zachowują wagę w normie).
Chorych na BED porównuje się też niekiedy do osób kompulsywnie się
objadających u których objadanie się wynika z reakcji na stres – o ile
jednak osoba taka po epizodzie objedzenia się odczuwa ulgę, o tyle chory
na BED ma poczucie winy.
Epidemiologia
Chorych na BED jest ok. 2-5%, co trzeci jednak chory który zgłasza się w
celu poradzenia sobie z problemem otyłości okazuje się chorować na BED.
Częściej kompulsywne napady jedzenia występują kobiet. Najczęściej,
napady związane są z sytuacjami stresowymi lub atakami lęku.
Diagnoza
Podstawą do stwierdzenia występowania „zespołu gwałtownego objadania
się” jest pojawianie się napadów przynajmniej 2 razy w tygodniu przez
okres 6miesięcy. Dodatkowo, napady jedzenia powodować muszą u pacjenta
dyskomfort psychiczny, chory nie może kompensować (np. wymiotować) po
napadach oraz w trakcie napadu musi odczuwać brak kontroli nad jedzeniem
i zjadać ponad przeciętne ilości jedzenia.
Psychoterapia
Jak i pozostałe zaburzenia odżywiania, tak i BED jest trudny w leczeniu.
Około 20% pacjentów rezygnuje w trakcie terapii. Jest to choroba
długotrwała w leczeniu i mająca głębokie podłoże psychologiczne.