Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nieidealna nie znaczy gorsza

     W ostatnich dniach częściej biernie przeglądałam vitalię niż pisałam.  Trochę to było spowodowane tym, że po pierwszym (świetnym) tygodniu, trochę zapał spadł, waga stanęła, a nawet "cofnęła się". Ale teraz już wyszłam na prostą. Trochę "nadgoniłam". Może jeszcze uda mi się osiągnąć mój zamierzony cel (67 kg do 22.12). Ostatnio trochę brak mi zapału do dokończenia ćwiczeń, zaczynam i po 25-30 min się poddaję ;/. Może przejdzie.

      W tym czasie, gdy przeglądałam vitalię, naszły mnie pewne rozmyślania. Z jednej strony motywują mnie te wszystkie metamorfozy, z drugiej - wchodzę na forum, a tam - chudzina pyta czy wygląda grubo, bo czuje się otłuszczona.  

     Najgorsze jest to, że to nie są odosobnione przypadki. Co dzień słyszę od moich koleżanek, że ta ma za duży tyłek, ta brzuch. Swoją drogą ciekawa jestem co one myślą o mnie, skoro siebie tak surowo oceniają ;/. Mniejsza o to. Trochę mnie to przeraża, bo widzę, że niektóre dziewczyny mają tak niską samoocenę, że to aż przerażające. Moja przyjaciółka strasznie nisko siebie ocenia, a jest naprawdę ładna, zgrabna, ma nogi "aż do nieba", ja przy niej to krępy krasnal. Mimo to,  mam wrażenie, że to ja mam więcej momentów w stylu "o, fajnie dziś wyglądam;  nie jest źle" itp. 

     Kiedyś zawsze myślałam, że mam niską samoocenę. Teraz wydaje mi się, że to po prostu brak pewności siebie. Trochę mnie to przeraża. Bo przez ostatnie lata odkładałam swoje życie na czas "jak schudnę". No i tak mi już kilka ładnych lat zleciało. Ciągle odkładam wiele rzeczy, bo martwię się tym, jak będę odebrana przez innych. Ta nieidealna dziewczyna... 

Tu aż by się chciało napisać o braku pewności siebie w relacjach damsko-męskich, ale...o tym innym razem. 

Do boju. Po zdrowie, po lepsze samopoczucie.