Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
minimum...

nie zgodzę się. uczucie towarzyszące śmierci a uczucie towarzyszące miłości to zupełnie inne stany emocjonalne. splatanie i łączenie tego wskazuje że nie masz pojęcia ani o jednym ani o drugim. nie obraź się ale dla mnie to niedojrzałość a wpis to żmudna próba zabawy wyrazami która średnio wyszła a wydaje się genialna tylko dlatego że myśli tego nie potrafią poskładać w logiczną całość. vide: śmierć jest minimum.... ??? śmierć to rozerwanie. śmierć to utrata. śmierć to ból... tym jest śmierć. czy śmierć jest minimum? a czy miłość jest maksimum? faktem jest że nagle przestajesz być odrębna, zdystansowana ale to jest raczej chwilowe i błahe. śmierć jest raną. spróbuj powiedzieć, że to uczucie zbliżone do oderwania się od chwiejnej i niezmąconej samotności.... za dużo powiedziane i nie tak powiedziane. moja skromna opinia....

piękne :)

cieszę się Twoim szczęściem:) A ten ślub to już tak na poważnie myślisz?

zawsze jak czytam coś o miłości, przypominam sobie jak w podstawówce na religii śpiewaliśmy z księdzem różne piosenki. byłam wtedy nieziemsko "zakochana" w jednym koledze z klasy, który na moje nieszczęście nie widział we mnie tyle wyjątkowości co ja w nim. nuciliśmy wszyscy "bez miłości byłbym jak cymbał brzmiący", a ja starałam się patrzeć w jego oczy i zarazić go tym uczuciem, on jednak opornie przyjmował moje zaloty, a później naśmiewał się ze mnie za każdym razem jak mnie zobaczył ;-) ciężko to przeżywałam, wspominając czasy przedszkolne, kiedy to zawsze widziano nas razem, zawsze za rączkę, małe śliczne brzdące dające sobie słodkie buzi :-) miłość to faktycznie przyjemne uczucie, spajające dwie odległe planety :-)

zakochana?:)