Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
........

Chyba naprawdę jest coś ze mną nie tak. Od 1,5 roku siedzę w domu bez pracy.

Dzisiaj koleżanka mi napisała, że szukają do pracy do drogerii. A ja oczywiście milion myśli w stylu:

• Czy się nadaję?
• Ja tam nie pasuje bo tam jest tyle ładnych i szczupłych dziewczyn
• Na pewno zrobię z siebie głupka

Ajjj… Wiem,wiem… Psychoterapia jak nic.

Chodziłam do psychologa, ale na NFZ i wiadomo wizyta raz w miesiącu I jak chodziłam to psycholog mnie nie pamiętał i musiałam od nowa w skrócie opowiadać z czym przychodzę.

Mój narzeczony ma firmę dobrze zarabia ,ale swój grosz też musiałabym mieć

Nie jestem wymagającą osobą. Nie ciągnę od niego kasy na pierdoły . W sumie  w ogóle tego nie robię. Jakieś tam swoje zaskórniaki w sumie mam. Doceniam to, że on pracuje, zarabia.

Ciągle  go okłamuje ,że zanosiłam swoje Cv w różne miejsca. On mnie pociesza ,że na pewno coś znajdę ,że powoli się ułoży.. Generalnie on chce  żebym pracowała, żeby nie zwariować w domu, mieć kontakt z ludźmi i pieniądze na swoje potrzeby.

Czy ja kiedykolwiek się zmienie? Uwierze w siebie? Czemu jestem taka dziwna.