Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
10 dni

Cele krótkoterminowe. To ich muszę się trzymać kurczowo, a nie snu snuć wizje dalekosiężne. 

Może wizualizacja siebie jako lachona na plaży jest pozytywna, ale w przeciągu tygodni topnieje jak resztki śniegu w lesie. Do tego, zdaje się być tak odległa, że pozostawiony czas pozwala na kolejne wtopy i restarty...  

A przecież liczy się każdy dzień, to proces stały i ciągły... niby to wiem, lecz co z tego.

Mam wrażenie, ze w przypadku odchudzania nie dość, że nie uczymy się na błędach cudzych, to nawet własne nic nie dają.

Pierwszy krok jednak udało mi się wykonać. Pedałowanie kilka dni z rzędu, zdecydowanie wysunęłam na plan pierwszy, zostawiając całą resztę bez ogarnięcia. Organizm pedantki przez chwilę się buntował - "ale jak to, chcesz wrócić taka zmęczona i sprzątać?" Ale byłam nie ugięta. Dość spychania ćwiczeń na koniuszek dnia! 

Skąd tytułowe 10 dni?

Ano stąd, że jadę w duże miasto odebrać wyniki rezonansu, wreszcie. Trochę się poturlam pociągiem, może zahaczę o jakiś sklep. Wizja jest taka, żeby w pociągu nie gniótł mnie nadymany brzuch, a ciało, miało wrażenie że zeszczuplało i pozytywnie odbierało mierzone ciuchy Nie nie, nie chodzi o zrzucenie do tego czasu 5 kg

Ze spraw zdrowotnych - zaczynam też naświetlanie, bo choroba skóry na przedwiośniu daje się we znaki straszliwie,a ilość branych sterydów rośnie wprost proporcjonalnie... Na razie 10 zabiegów. Oby wystarczyło. Musze przetrwać. 

A jaki plan na 10 dni? Warzywny detoks. Musze znowu odciąć mamine i jakże pyszne knedle i pierożki.i. Odstawię tez trochę nabiał i maczne Świerże warzywka, sałateczki, marcheweczka, papryczka do pogrywania, zupka warzywna ect. Do boju!