Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nareszcie z wnuczką czyli ZŁAMANIE DIETY

Wczorajszy dzień był dniem Złamania Diety. Krótkotrwały urlop od takowej. Po informacji od Psychologa Vitalijskiego, że można zjeść zakazany owoc pod warunkiem, że jest to "Wyjatkowy" deser, za taką wspaniałą okazję uznałam wczorajszy dzień. Wnuczka jest u mnie z moją córką od 2 tygodni. Była tutaj ze swoją koleżanką i wtedy Babcie schodzą na drugi plan, bez buntu i dobrowolnie. Owszem chodziłam z nimi na plaże i do kąpieli ale raczej jako stróż niż współuczestnik szalonej zabawy. Powaga w takich sytuacjach jest naturalna, trudno demoralizująco wpływać na jakieś  cudze dziecko i zachwiać proces pedagogiczny jego rodzica. Potem przez dwa dni dziecko szalało ze swoimi równolatkowymi WUJAMI, bo mam brata 21 lat młodszego, a jego dzieci to kuzyni mojej córy i nadal babcia była na drugim planie. Ale za to poniedziałek, ale za to poniedziałek, poniedziałek będzie dla nas...I był. Lody u Grycana należały się nam, zwłaszcza, że w tym roku jeszcze nie otwierałam "Sezony" zgodnie z moim wieloletnim obyczajem. To było piękne, przyznaję bez bicia, podsumowanie dnia. Popołudniu pojechałyśmy na plażę w Jelitkowie, oczywiście przez te książki. Małej zafundowałam książkę o podstawach robótek na drutach z pięknymi ilustracjami, ponieważ jest to dusza artystyczna, ciągle coś produkuje, wyłączając się totalnie ze świata. Już kilka miesięcy temu wyraziła potrzebę nauki szydełkowania, szycia i sztrykowania,na drutach, więc książka ta zastąpi częściowo brak babci po powrocie do domu. Sobie zafundowałam "Cezanna", bo jak móc nie wiedzieć nic albo prawie nic o jego twórczości oraz naukę włoskiego dla początkujących z płytką. Mam już "Blondynkę na językach" i trochę uczę się tego cudownego jak muzyka języka. Ma mi się przydać do moich wędrówek po Włoszech. Cel zdrożny i usprawiedliwiony. Po drodze łabędzica tęsknie wypatrywała swojego łabędzia i ustawiała się do zdjęcia z wnuczką. Na plaży był tłum i sztorm o jakieś 3 w Skali Boforta. Mama przedkładała wygrzewanie starych kości w cieple piasku, a my z małą  zobaczyłyśmy równy szereg głów kilka metrów od brzegu intensywnie zapatrzonych w nadchodzące grzbiety fal i podskakujące wraz z nimi. Zaraz  poszłyśmy ich naśladować. Ja tyłem do fal po szyję a szprotka dwa metry przede mną, też po szyję, Nina miała mnie ostrzegać ale ona uwielbia nurkować z otwartymi oczami, wyciągać patyki, muszle z dna i raczej częściej widziałam jej nogi niż usłyszałam ostrzeżenia. Bałwany ze trzy razy przewaliły się nad moją głową. Podskoczyłam pewnie z kilkaset razy, bo maść końska musiała być dzisiaj w użyciu. Nina była przeszczęśliwa. Nigdy w tym roku ze względu na to, że było ich dwie nie mogły być tak głęboko. Babcia nie ma patentu ratownika a plaża nie strzeżona. Ja po godzinie wyszłam, Nina bliżej brzegu jeszcze drugą pozwalała się przetaczać falom. Wyjście z wody było najtrudniejsze, bo woda podcinała nogi a ciężar rósł w miarę zbliżania się do brzegu. Wnusia więc dzielnie podtrzymywała i wyciągała z wody babcię. Dlatego oczywistym jest, że należały jej się lody u Grycana a babcia MUSIAŁA po prostu DOTRZYMAĆ JEJ TOWARZYSTWA i dzielić się posiłkiem, tak jak uczy ją od lat.