Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak to jest możliwe?

ja tez jestem od wielu lat na vitalii, z wieloma bardzo dlugimi przerwami. chudne , tyje, chudne, tyje..... ale tak jak Ty wiem jak sie zdrowo odchudzic, tylko w praktyce zajadalam smutki, latami, niestety. Teraz, wlasciwie od roku moje zycie bardzo sie zmienilo, na lepsze i moze teraz juz nie bede zajadac nocami, gdy spac nie moge. Wrocilam znowu na vitalie, ale czuje sie tu obco, musze sie znowu zadomowic. Poznac nowych znajomych bo ci dawni, sa nieobecni. Mam ponad 20kg do schudniecia, jednak chce scudnac powoli, zdrowo. Moj najblizszy cel to 80kg i juz bede szczesliwa, szczesliwsza-teraz tez czuje sie szczesliwa, mimo nadwagi. ale chce byc szczupla jak kiedys :) dosc o mnie :) trafilas w sedno swoim wpisem. pozdrawiam :)

Każdy kiedyś zaczyna ;) Każdy musi upaść. Chyba że widzisz wciąż te same nicki (jeden mi do głowy przychodzi nawet) ale to już niereformowalne istoty są wtedy ;)

Zgadzam się, również wróciłam po kilku latach i żadnych zmian...

Tacy są ludzie . W czasach w których dostępne jest wszystko od ręki ciężko zrozumieć ze trzeba trochę wysiłku dac aby schudnąć i dobrze wyglądać . Ćwiczysz z kettlebell?

Nic dodać, nic ująć :)

Ludzie czasem wola oszukiwac samych siebie to jedno, dwa uzaleznienie i zajadanie emocjonalne jesli czyjes problemy z jedzeniem sa na tym tle to wtedy ta osoba tak jakby karze siebie niezdrowym zarciem - ja zajadalam porazki zyciowe i nerwice lekowa, lapalam sie na tym ze jadlam, ogladalam film i zapominalam ze jem - jadlam doslownie automatycznie. trzy - slaby dosteo do naprawde zdrowych produktow i wysokie ceny zdrowego zarcia a dobry dostep do syfu i niskie ceny. papryka z biedronki jest lepsza niz slodycze ale to nie jesr prawdziwa zdrowa organiczna papryka.

widze, ze nie tylko ja mialam dzisiaj podobne przemyslenia. w moim pamietniku powstal bardzo podobny tekst : D

Masz dużo racji :)

chyba dlatego, że człowiek uczy się na błędach... jak po takiej głodówce kogoś mega jojo dopadnie to może wtedy dopiero zauważa co było nie tak... niestety wówczas jest już czasem za późno dla spieprzonego metabolizmu :/

Yes yes yes!!! Mam koleżankę, a koleżanka ma 135 kilo. I pyta mnie: "czy kaszka manna na mleku jest dobra na podwieczorek?", "słuchaj, bo mówiłaś, że na głód dobra jest kawa inka, a ile ja mogę jej pić, bo mi zasmakowała i nie wiem? A ile mleka mogę do niej lać?" i tego typu klimaty. Ja swoją wiedzę albo kupiłam (płacąc za prowadzenie specjalistom) albo okupiłam (eksperymentami na samej sobie). Wystarczy wysilić się choć odrobinkę i przeczytać etykietkę, żeby poznać wielkość sugerowanej porcji. Nie wspomnę już o kalkulatorach, forach, artykułach... Ja nie mam chęci na interesowanie się fit życiem, więc po prostu płacę za treningi i dietę - oczywiście tylko ode mnie zależy, czy będę jej pilnować czy nie i nie oszukujmy się, bywa różnie. Ale wstyd by mi było roztkliwiać się nad sobą w temacie: "czy kaszka manna jest dla mnie okej" i pytać nie raz, nie dwa ale kilkanaście razy o to samo, kiedy przez ostatnie 20 lat jadłam gorsze syfy i doprowadziłam się do ostrej skrajności. Mam wrażenie, że ludzie pytający o zasadność swojego jadłospisu, który nie dość, że nijak ma się do zdrowia, to jeszcze jest dla przeciętnego człowieka zupełnie kosmiczny, nie dostarczając ułamka zapotrzebowania na mikro i makro, robią wszystko żeby nie zrobić ze sobą NIC.