Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak się nie ma co się lubi

to się lubi co się ma. Zmęczona jestem, ale nawet nie proszę o odpoczynek. Kiedyś miałam takie marzenia, Tam na górze ktoś posłuchał i prawie przez rok się nie ruszałam. To teraz nie chcę.

Jutro jadę zawieźć rozliczenia, a przy okazji mam nadzieję uda mi się wymienić tą popsutą wagę cyfrową. Może uwzględnią reklamacje. Dziś ważyłam 20 dag mniej niż ostatnio, a to było po śniadaniu, i 0,5 litrze wody. Chciałabym zobaczyć jak to będzie wyglądać rano. Póki co rano wystarcza mi stara sprężynowa. Żebyście wiedziały jak ta lubi podtrzymywać mnie na duchu. Codziennie rano się dowartościowuje. I co z tego, ze wiem, ze trochę kłamie. Fajnie jest widzieć takie 72,5. Poza tym dziś weszłam w spodnie, które kiedyś uwielbiałam i dlatego się ostały na dnie szafy. Zapięłam się bez problemu. A jeszcze nie tak dawno przez uda nie chciały przejść.

Z dzisiejszego sprzątania oczywiście nici. Ale kiedyś się zbiorę. I wtedy będzie lśniło. Do końca tygodnia raczej się nie da. No dobra postaram się posprzątać w niedzielę.

Właśnie przeczytałam 2 strony (słownie dwie) książki. Ja pożeracz, mól książkowy, po dwie książki dziennie a tu tylko strony. Pod tym względem przyjmuje wyrazy współczucia.

Już tylko jedzonko

3 kromki chleba razowego i jedna bułka razowa z masłem żółtym serem

½ pomidora bo tylko tyle było

ryż z sosem pieczarkowo- pomidorowo-oliwkowym

1 mały kefir

2 jabłka

1 ogórek wężowy

1 ogórek kiszony

1 jabłko

15 dag ciasteczek

2 herbaty czerwone

1,5 l wody

1 espresso z mlekiem

I dużo, ogromnie dużo chodzenia. Wszystko załatwiam na piechotę. Muszę. Ale to wcale nie oznacza, ze chcę.