Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czy to jakieś fatum?

Chciałabym napisać dzień dobry, ale ten dzień nie jest wcale dobry.

Cześć Wam dziewczyny. Dzisiejszy wpis nie będzie o odchudzaniu, diecie ani aktywności fizycznej. Będzie taki trochę o moim życiu, które ostatnio jest tragiczne... 

Niektóre z Was wiedzą, że w tamtym roku miałam operację kręgosłupa. Musiałam zrobić sobie przerwę w nauce, miałam urlop dziekański. Studiowałam zaocznie i tylko dlatego, że dostawałam stypendium socjalne, które pokrywało całą sumę czyli 612,50 zł czesnego za studia. Był to mój wymarzony kierunek, od dziecka wiedziałam, że chce to robić. :) Niestety ten rok musiałam poświęcić i wyzdrowieć. 

Rodzice mają problemy finansowe i to bardzo duże. Od początku wiedziałam, że idąc na studia będę musiała sama sobie poradzić, dlatego bardzo się cieszyłam, że miałam to stypendium, a dodatkowo żeby pomóc rodzicom poszłam do pracy. Był to staż, zarabiałam 850 zł i nie było tak źle. :) Mogłam zrobić jakieś zakupy, zapłacić rachunek za telefon czy mieć też coś swojego i móc po prostu kupić sobie coś na co mam ochotę. Dodatkowo udało mi się odłożyć na wakacje w Grecji - było pięknie. :) I właśnie po tych wakacjach mój kręgosłup dał o sobie znać. 

24 października mija rok od operacji. Nie jest dobrze, ale też nie jest aż tak bardzo źle. Przez ten rok nie pracowałam, nie chodziłam do szkoły. Było mi ciężko z tego względu, że nie miałam żadnych pieniędzy, a w domu są juz takie zadłużenia, że boję się nawet o tym myśleć. 

W sierpniu zaczęłam szukać pracy i znalazłam. Kolejny staż i to w przedszkolu. Teraz jest wyższa stawka i 1000 zł było dla mnie jakąś ogromną kwotą. Czymś co pomogłoby mnie i mojej rodzinie. Pani dyrektor przedszkola bardzo się cieszyła, że chcę pracować. W gminie załatwiła mi umowę o pracę na 4 miesiące po zakończeniu stażu i możliwość późniejszego jej przedłużenia. Wszystko pięknie, prawda? Urząd pracy nie przyznał mi stażu, bo nie mają środków. Skończyły im się pieniądze i następne będą w grudniu. 

Pojechałam do szkoły, żeby złożyć pismo, w którym informuję, że chcę kontynuować naukę. Panie w dziekanacie (złote kobiety!) poinformowały mnie, że nie należy mi się stypendium socjalne, ponieważ dostawałam je będąc na urlopie dziekańskim. Na urlopie jestem od 26 stycznia i musiałam zapłacić czesne od października do lutego. Zwlekałam tak długo z urlopem, ponieważ bardzo chciałam mieć indywidualny tok nauczania jednak nie dałam rady. Nie miałam pojęcia, że to stypendium w tym roku nie będzie mi się należało. Właśnie podjęłam decyzję o rezygnacji ze studiów. Rezygnację z marzeń. Nie będę nauczycielką, nie będę się kształcić. Nie mam pracy. Czuję się jak ktoś gorszy. Jak nieudacznik. Mam ogromne poczucie winy, mam wrażenie, że to wszystko przeze mnie, że jestem nieudacznikiem. Nic nie potrafię zrobić, nie umiem pomóc rodzicom ani sobie... Muszę iść do pracy, to pewne. Ale co dalej? Co ja mam, do cholery, zrobić ze swoim życiem? 

Jestem zbyt słaba i bezsilna. Jestem nikim.