Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
poddanie....................hm

Doczytałam sie na necie , że wielość osobowości to niekoniecznie normalne jest.

Znaczy walnięta jestem. hihihihihihihi

Ale , to jak mi się zdaje , u mnie stan normalny.

Bo tylko walnięty osobnik jest zdolny do szalonych rzeczy.

Echhhhhhhhhhhhhhhhhhh.

A wracając do rzeczywistości.

Świeta święta i po.....................  No tak. Myjąc okna załatwiłam sobie na jakiś czas kolana ................ dzieci radośnie oświadczyły ,żeby na nich nie liczyc , bo jest akurat sezon krycia klaczy i woadna tylko na chwilkę . Co tez uczyniły.

Ale Bozia sprawiedliwa jest bo jak sie ewakuowały z domu na wieść o konieczności imprezy rodzinnej w poniedziałek to trachnął im w samochód bażant. Co prawda dorodny wielce ( póki co kruszeje u Aśki ) , ale przednia szyba poszła w śliczna siateczkę.

A teraz synus wraca z Puszczy sandomierskiej bocznymi drogami , żeby go nie chapnęła policja i nie zabrała dowodu rejestracyjnego.

No...................to by było na tyle jeśli chodzi o newsy

A jeśli chodzi o mnie .  To waga zamurowała sie na 146 kg i kropka.

Zaczynam się zastanawiać nad poddaniem , rzuceniem ręcznika na ring, ustąpieniem pola.

Czy mam sie uważać za przegraną.

Nie. Na pewno nie. Tylko , że mimo  pisania o spokoju ciągle walczę . Każde wejście na wagę to stress. Ile mi jeszcze zostało do końca skali.??????

A przez te parę dni co nie pisałam , równiez nie zwracałam większej uwagi na walkę z jedzeniem. I jak dzisiaj rano siadłam i zaczęłam sobie przypominać to sie okazało ,że np. śniadanie wielkanocne zjadłam bez chleba.

A przez 3 dni wcześniej  na śniadanie jadłam jogurt z otrębami owsianymi i rzeżuchą. I jak teraz sobie przypominam  , nawet się nie zastanawiałam tylko działałam na zasadzie odruchu.

Wygląda na to ,że wyrobiłam sobie juz parę prawidłowych nawyków.

Więc może teraz przyszła pora na poddanie się. Ale nie przegraną . O nie

Ja poddanie rozumiem jako spokój , dystans do siebie i otoczenia .

Może teraz powinnam wyrobić w sobie taki nawyk . ..........ponosi mnie temperament .. to mówię sobie .... Stop .........pomyśl.......... .

No to będzie trudne , ale właśnie myślę , że takie zatrzymywanie chwili pomoże mi w zatrzymywaniu moich zapędów żarłoka. .

Spokój daje ............paradoksalnie ..................mnóstwo czasu  . A więc i czas na przygotowanie dobrego jedzenia. Zrobienie sobie ....................właśnie sobie .........przyjemnośći. 
Taaaaaaaaaaaaaaa .............to jest myśl.

Zapomniałam już jak to jest kiedy się zacznie łapać te drobne radości . Nie , nie zapomniałam.

Tylko nie miałam czasu. .

A teraz będę miała i kropka