Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pora się pozbierać

Z okazji dnia dziecka sporo już dzisiaj nagrzeszyłam: zeżarłam kawałek ciastka truskawkowego i ani razu do tej pory nie wypiłam zielonej herbaty. Tragedii nie ma, ale sumienie cholernie gryzie.

Ogółem humor mi chyba(?) dopisuje.

Stan na 01.06.2014

prawie 94 kg (-5)  +  w sumie -11cm w biuście talii i biodrach (hurra ja!)

Czerwcowi i sobie rzuciłam także inne wyzwanie - ściana płaczu (to jest tak straszne jak brzmi). O ile pierwszy dzień wyzwania minął gładko to z każdym kolejnym jest coraz trudniej. Do wyzwania namówiłam również moją mamę, która wiecznie marudzi jaka ja jestem gruba, ale jak przychodzi do obiadu to sama z chęcią zje porcje i za mnie. Wracając do wyzwania to właśnie udział mojej rodzicielki jest najzabawniejszy. Kiedy poprosiłam ją pierwszego dnia, żeby doliczyła do 10 to przekonałam się, że jednak potrafi wyrzucać z siebie słowa z prędkością karabinu maszynowego. Następnego dnia, kiedy jej oznajmiłam, że ćwiczenie wykonujemy 10 sekund dłużej każdego dnia wyśmiała mnie i stwierdziła, że myślała, że to codziennie po 10 sekund...

Nie ma to jak wsparcie rodziny