Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
WAGA - 2 KG

Witam wszystkich czytających. Dziś poniedziałek i grupowe ważenie. U mnie w tym tygodniu -2 kg, waga pokazała dziś 136,3 kg. Te, które mnie czytają, wiedzą doskonale, że w tygodniu było odstępstwo od diety w postaci kawałka tortu i 2 pralin Raffaello, ale tego dnia była skromniejsza kolacja oraz zamiast jednej to dwie godziny na rowerku. Nie powiem, w tygodniu sprawdzałam wagę i spadek był przez to odstępstwo nie taki, jak bym chciała, a poniedziałek i grupowe ważenie coraz bliżej. No to co zrobiłam? W sobotę ostre sprzątanie całego domu, a do tego 2 godziny na rowerku, natomiast na całą niedzielę Tomek zabrał dzieci do swoich rodziców i na rowerku przejechałam 3 godziny (nie na raz - były 3 podejścia po godzince).Grupa i Dziewczyny wchodzące w jej skład dają mi ogromne wsparcie, ale i motywację. Wszystko możemy sobie powiedzieć, wyżalić się i pocieszyć razem - coś, jak kozetka u psychoterapeuty  Zauważyłam, przy tym Naszym poniedziałkowym ważeniu, że szczególnie blisko sercem jestem przy Dziewczynach, które zwątpiły, którym nie wyszło, które mają odstępstwa i smutki, którym waga nie spada - wiem, jak się czujecie, ale nie należy się poddawać, tylko oddzielić co złe grubą kreską i iść dalej, bo świat się nie kończy, to tylko pewien etap. Dziewczyny, u mnie dziś jest dobrze, ale za tydzień to ja mogę mieć załamanie i chcieć pieprznąć to wszystko, to całe odchudzanie, pilnowanie koryta, żeby nic niewłaściwego do niego nie wpadło, te maratony na rowerze i ból dupy, bo nawet największe siodełko nie daje wygody. W grupie jesteśmy ZESPOŁEM!!! Jak jedna upada, to reszta ją bierze na plecy i niesie - właśnie tak to sobie wyobrażałam i tak to funkcjonuje   Wiele z Dziewczyn przechodzi ogrom podobnych rzeczy, które i ja zaliczyłam. Pamiętam początek swojej drogi kilkanaście lat temu, jak pod namową Vitalijek odważyłam się wyjść z domu na spacer z dzieckiem. Obca baba rzucała kąśliwą uwagę, gdy z małym dzieckiem mając grubo ponad 140 kg spacerowałam zadyszana po parku. Nie stać było mnie na nowe ciuchy, gdy zaczęłam chudnąć i jedyne spodnie musiałam spinać agrafką, żeby nie spadały. Liczyłam każdy grosz, bo samotnej matce bez pracy i z kilkumiesięcznym dzieckiem oraz nie posiadającej alimentów było ciężko wiązać koniec z końcem. Sfera uczuciowa - myślałam Kochani, że do końca życia będę już sama, ale znalazł się mężczyzna, który pokochał tą grubą Ankę, a Anka wątpiąca w siebie dała się przekonać Vitalijkom i poszła na randkę - dziś ten facet jest moim mężem i kocha mnie w każdej odsłonie. Takie to moje przeżycia i może właśnie dlatego empatia nakazuje mi wspierać szczególnie tych, którym brakuje sił, motywacji, którzy każdego dnia muszą zmagać się ze swoim ciężarem i podłością ludzi. JESTEM Z WAMI 

Gruba Anka 

A to tak dla rozweselenia dla tych wszystkich, którzy spotykają się z pogardą dla ludzi puszystych