Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Teraz rzeźba!

Cześć!

Mam na imię Maja, mam dwadzieścia jeden lat i 168 cm wzrostu, ważę osiemdziesiąt kilogramów. Chcę sporo zmienić w swoim życiu. Ze względu na specyfikę tego portalu, w pamiętniku będę opisywała głównie moje sukcesy i porażki związane z odchudzaniem. Na dobry początek wypiszę powody, które mają mi przypominać, dlaczego wyciskam siódme poty na orbitreku i jadam niekoniecznie to, na co mam ochotę. 

1. Chcę schudnąć dla zdrowia, chcę zadbać o swoje stawy, kolana, kręgosłup i serce. 
2. Chcę lepiej wyglądać. Nie chcę mieć nieestetycznych fałdek na brzuchu, ogromnej pupy, cellulitu(!) i brzydkich ramion.
3. Mam dość "żartów" mojej rodziny na temat mojego wyglądu i niezręcznych sytuacji, gdy rozmawiam ze szczupłymi koleżanki na temat ćwiczeń i diety.
4. Chcę szybciej robić zakupy! Każdy dodatkowy kilogram oznacza więcej czasu zmarnowanego na zakupach. Każda pulchna pani wie, jak trudno znależć tanie, ładne ubrania dopasowane do figury.
5. Chcę ładnie wychodzić na zdjęciach. Podobno jestem wyjątkowo fotogeniczna, ale to nie ukryje kilunastokilogramowej nadwagi.
6. Chcę się poczuć bardziej kobieco. Prawdę mówiąc, nie wiem, czym ta kobiecość jest, ale wszyscy wiemy, z czym to się je.
7. I w końcu - mam wrażenie, że moja nadwaga mnie blokuje. To najbardziej mi przeszkadza.

Dobra, koniec narzekania - czas wziąć się do roboty! W ramach motywacji wstawiam poniższe zdjęcie. Za X lat też tak będę wyglądała. Masa już jest, pozostała rzeźba. Połowa sukcesu już za mną .