Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pochmurnie

Waga stoi w miejscu. W zeszłym tygodniu tylko 2 i pól raza jechałam do pracy na rowerze do tego raz poszłam na nogach do sklepu co stanowi 40 minut marszu. Wysiłek fizyczny, ze pozazdrościć:-(  Mam lenia. Po pracy chce mi się jedynie siedzieć i czytać książkę. Z lekka tylko poogarniam chałupę tłumacząc sobie, że skoro Tomek ciągle jeszcze w tej łazience kurzy to wnikliwe sprzątanie nie ma sensu. Wkręciłam sobie, że mam dalszy ciąg wakacji, bo przecież nie ma przy nas dzieci i zamiast spinać poślady to się wyleguję. Co zrobić, zeby mi się zachciało? Mam teraz tyle wolnego czasu a w ogóle go nie wykorzystuję. Cały wczorajszy wieczór spędziłam na szyciu ręcznym i cerowaniu. Od roku składałam do pudełka jakieś ubrania wymagające drobnych napraw i tak czekały. Okazało się że np. z niektórych legginsów dziewczyny już wyrosły. 

Nad Reykjavikiem wiszą same deszczowe chmury. Wypada chyba pozaciągać żaluzje i udawać, że jest całkiem fajnie. Nie czuję się przystosowana do jeżdzenia rowerem w deszczu. Mam jedynie starą przeciwdeszczową brzydką kurtkę. A co z nogami? Mają moknąć? Muszę zaopatrzyć się w odpowiednie spodnie ale w tym miesiącu nie ma takiej możliwości, bo Tomek już nie pracuje więc ciągniemy na tylko jednej pensji. 

Dobrze. A teraz się zabieram za coś. Byle nie za jedzenie.