Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Waldi ..dzieckiem był .. jest ?? Hmm :))

Witam..

 ..dziś moich czytelników moje wsparcie i wszystkich którzy mają chęc mnie tu odwiedzać .. Temat dzisiejszej notki to dzieciństwo.

Każdy z nas je miał a część osób które mnie odwiedzają cały czas ma tylko nie umie docenić bo uważają że mają problemy (swoje malutkie dziecięce młodzieńcze)które destabilizuję im dzieciństwo, młodość, dostają szlabany, zakazy, mają niedoskonałą urodę i to jest  dla nich  najważniejsze na świecie:)) Są one tak małe i proste do rozwiązania dla nas starych zgredów :)) ..Że nas to bawi wywołując frustację naszych dzieci i młodych znajomych :))Ale nie o wymądrzaniu się chcę pisać ..

Pochodzę z niekompletnej rodziny mój ojciec młodo umarł i wychowałem się bez niego nie był dobrym człowiekiem pomimo iż był mądry wyksztalcony i zajmował stanowisko , wychowała mnie mama co napewno wywarło wielki wpływ na to kim teraz jestem .

Od najmłodszych lat  uczony byłem wrażliwości do świata poszanowania drugiego człowieka i dobra szeroko pojętego zaś bieda w której wzrastałem  solidaryzuje mnie z ludźmi którym się nie wiedzie do dziś .. mam dziś jakąs tam pozycję i mam dużo znajomych którym pomagam w różny sposób bo fakt że ktoś jest biedny nie skreśla go jako dobrego wartościowego człowieka .. On poprostu jest nieporadny, uczony był być może tego czego mnie matka uczyła  że trzeba odpłacać dobrem nawet za zło , teraz wiem że to nie do końca tak powinno wyglądać ale fakt że nie daję się tej znieczulicy jest dla mnie bardziej powodem do dumy niż wstydu .

W dni takie jak ten kiedy w nocy spadł śnieg a słońce powoduje ż świat za oknem lśni jak przykryty miliardem brylantów siedząc w domku mam czas na odrobinę refleksji dotyczącej tego jak kiedyś był a jak teraz jest ..

Będąc dzieciakiem marzyło się tylko by po powrocie ze szkoły w taki zimowy dzień, jakby za karę zjeść obiad i na sanki się wybrać, biegać kulać się hi hi  w tym sniegu, nasi rodzice chyba byli mniej przewrażliwienia? a dzieci my szczęśliwsze jak uważacie ?Wracaliśmy porzemoczeni przemarznięci z nosa aż kapało ale szczęśliwi matka nalewała wody gorącej do miski i biadoląc że będę chory kazała tam nogi moczyć hi hi , utwierdzałem ją w przekonaniu że nie napewno nie i opaowiadałem jak teraz wam jak było , kto był , kto się wywrócił jak szybko zjechałem z bardzo stromej górki i jak się udało zjechać na koniec z tej której najbardziej się bałem przejechać siłą rozpędu przez całe jezioro i zatrzymać na drugim brzegu bo mój dom położony był nad brzegiem jeziora eh co to były za czasy :))

Nie mieliśmy bogato rodzina bez chłopa w domu z renty tylko życie hmm dieta jaką pamiętam to z reguły chleb z dżemem i mleko na sniadanie zupa na obiad i cos na kolacje często jajecznica a żeby było treściwiej na suchym chlebie ale czy to było ważne ??

Moja matka nie jest wykształcona skończyła jakąś szkołe rolniczą pochodzimy ze wsi ale uwielbiała do dziś uwielbia czytać mam to po niej i moja córka po mnie, nic nie rozwija tak człowieka jak książka .

Płakałem jak czytała mi Książkę nie pamiętam tytułu ,,Od Apeninów aż do Andów"

a napisął ją chyba Amicis ? Jak syn wyruszył na poszukiwanie matki któa gdzieś tam wyjechała i masę innych książek wierszy pozezji wiele z nich znm do dziś na pamięć pmimo ponad 30-stu lat któe upłynęły niektóre jak np. ,,Jak wojtek został strażakiem" pamiętam całą choć to książeczka była :)) Niektóre jak dziś czytam powdują że łzy wzruszenia same napływają do oczu .. To taki powrót do dzieciństwa do czasów które może nie do końca ale były szczęśliwe beztroskie i z których gdybym mógł nie chiałbym wyrastać ..

Życzę wam wszystkim szczęśliwego dnia ...Mam nadzieję że znajdziecie w nim czas by choć przez minutę poczuć się jak dziecko zabrać swoje pociechy na dwór porzucać snieżkami bo to nawet z nas dorosłych robi dzieci choćby na 5 min .. warto

Valdi

Staff Leopold

Śnieżyca


Śnieg się sypie wołochaty,
Sypie, sypie biały
I rozściela srebrne płaty,
Śnieg się sypie; śnieg kosmaty
Z nieb szarej powały.

Łabędzimi przykrył szaty,
Zasp bujną lawiną,
Pola, drogi, drzewa, chaty,
Krzywe płoty, grzęd rabaty -
Puszystą pierzyną.

Kożuch siwy, przebogaty
Wdziała niska strzecha
I z komina dymi w światy,
Niby kłakiem modrej waty,
W wiatr, co dmie jak z miecha.

Z okutanej w liść zagaty
Wychodzi chałupy
Modrooki chłop wąsaty
Na coranne w progu czaty...
Brwi ściągnął do kupy:

Spojrzał na pól martwe szmaty,
Mżące w zadmy sprzeczce:
Hej! gdzie łąki strojne w kwiaty,
Gdzie kraciaste łanów łaty,
Pole całe w hreczce!

Patrzy na swych rąk łopaty
Z gruzami twardemi:
Czyste dziś, bezczynne graty...
Woli, gdy - wiosnami, laty -
Czarne są od ziemi.

Wicher dmie do tchu utraty,
Świat w śnieżycy tonie.
Nie ustanie dziś, za kąty!
Trzeba ruszyć ścierpło gnaty,
Chwycić miotłę w dłonie...

Czart do wiedźmy żenię w swaty
Kurniawę ponosi...
A chłop, mrużąc ócz bławaty,
Śni łan złoty jak dukaty
I śnieg miotłą kosi...