Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Już się nie rozmieniam na drobne

Piję wodę prosto z litrowej karafki - na zdjęciu z sokiem pomarańczowym. 

Na początku mojego odchudzania preferowałam kulturę wysoką w kwestii picia wody i każdą szklankę 300 ml przygotowywałam osobno, wrzucając najpierw lód, potem sok lub owoce i na końcu wodę, pamiętając o równym rozłożeniu balansu pomiędzy wodą wysoko zmineralizowaną, a tą w ogóle nie zmineralizowaną, czyli z Brity :)



Następnie wyciągnęłam z czeluści kuchennej szafki tę oto Ikejową karafkę, aby w niej przygotowywać wodę do spożycia. Czyli znów najpierw lód, potem sok lub owoce i na końcu wypełnienie wodą, również dbając o balans pomiędzy wodą wysoko zmineralizowaną, a tą w ogóle nie zmineralizowaną, czyli z Brity :) W ten sposób miałam tę karafkę zawsze w pokoju, pod ręką, i mogłam z niej bezpośrednio dolewać płynu do szklanki 300 ml. Dopiero gdy woda w karafce się skończyła, biegłam do kuchni ją uzupełnić, co z prostej matematyki (karafka 1000 ml, szklanka 300 ml) zmniejszyło straty czasu spowodowane kursami kuchnia - pokój trzykrotnie. 

A teraz to chleję prosto z karafki bez przelewania i w ogóle nie zwracam uwagi, czy piję wodę wysoko zmineralizowaną, czy tą w ogóle nie zmineralizowaną =D. I też jest dobrze.

Niektórzy mówią, że to lenistwo. Ja nazywam to adaptacją.

AHO!