Temat: sama- czy już na zawsze?

hej, wiem, że pewnie takich tematów jest mnóstwo, sama o podobnych sprawach pisałam jakiś czas temu, ale znowu mam mega doła z tego powodu.

mam 26 lat i jest sama, nigdy nie byłam w związku, jestem totalnie zielona w tych sprawach, nigdy z nikim nie byłam, a co za tym idzie, to pewnie jest już jasne, jestem dziewicą, nawet się nie całowałam z chłopakiem...

zawsze wszyscy mi mówili, że jeszcze mam czas, że każdy kogoś w końcu poznaje itd. ale ostatnio samotność przeszkadza mi bardziej niż kiedykolwiek...oczywiście docinki ze strony rodziny non stop, użalanie się nade mną, teraz w czasie świat i spotkań rodzinnych w szczególności dało mi się to we znaki... żarty typu, że ja " ciągle z mamusią", że coś ze mną nie tak, że jestem niezaradna życiowo. niedługo czeka mnie wesele siostry i oczywiscie ubolewanie z kim ja pójdę...
przeszkadza mi moja samotnosć, takze jeżeli chodzi o relacje towarzyskie... mam znajomych spotykamy sie, tylko teraz niestety rzadziej bo tak się złożyło, że od pewnego czasu wszysycy maja pary, jedni są małżeństwem i mają dziecko, drugie w drodze, pozostałe osoby też w parach. jak się spotykamy to ja czuje się jak piąte koło u wozu - wszyscy za rączke na spacerze, a ja idę sama... umawiamy się na wakacje, wszyscy pokoje 2 osobowe a ja co? sama? ono mówią, że to żaden problem, no ale oni wszyscy będą chcieli iść na romantyczne spacery we dwójkę i co? ja zostanę sama, albo będę się pałętała za nimi... bez sensu.
w ogóle nie mam z kim iść do kina, na spacer, czy nawet zadzwonić... są święta, wszyscy się umawiają na romantyczne spotkania, kupują sobie prezenty, a ja... oczywiscie sama...
o ten ślub też sie obawiam no bo naprawdę nie mam z kim iść. samemu to chyba nie wypada, poza tym jak się idzie samemu na zabawę to lipa straszna- wiem coś o tym, bo razem byliśmy na sali na sylwestrach i oczywiście pierwszy taniec, każdy tańczy w parze, a ja siedzę sama jaka kołek....

zawsze byłam osobą otwartą, nie miałam problemu z nawiązywaniem kontaktów, ale faceci nigdy na mnie nie patrzyli w ten sposób...zawsze byłam w miarę lubiana, ale nigdy nie podobałam się nikomu na tyle, żeby wyniknęło z tego coś wiecej. zdaje sobie sprawę z tego, że nie jestem pięknością, mam parę kg za dużo, ale nie wierzę, że to jest jedyny, czy najważniejszy problem, widzę na ulicy dziewczyny, które są grubsze i idą za rękę z ukochanym i dzięki temu wyglądają pięknie... a ja sama i sama...

boje się, ze tak już zostanie, czasami z tego powodu mam takiego doła, ze siedzę sama w domu i mam łzy w oczach, takie wypisanie się mi trochę pomaga, ale na krótko...

jakiś czas temu poradzono mi, żeby spróbować internetowo, spotkałam się z 2 osobami, ale to totalnie nie było to. nie wiem, czy ja jestem taka straszna, czy coś jest ze mną nie tak, czy nie każdemu jest miłosć pisana...ale ja nie chce być samotna...

co o tym wszystkim sądzicie?

dzięki za wszystko.