Temat: wybrnąć z dziwnej sytuacji

Proszę, nie ignorujcie tego posta, ja na prawdę nie wiem, co zrobić.

Dziewczyny, proszę poradźcie mi coś. Nie wiem, czy to wydziwiam, czy faktycznie mogę czuć się nieswojo. Jestem na jutro umówiona na randkę/spotkanie a sama już nie potrafię określić, czy na pewno chcę tam iść. 

Od ponad tygodnia utrzymuję internetowy z pewnym chłopakiem. Na początku bardzo fajnie nam się ze sobą pisało, a nieczęsto mi się coś takiego zdarza (z reguły trudno mi znaleźć z ludźmi wspólne tematy do rozmowy). W pierwszych dniach myślałam, że to na prawdę sensowny, inteligentny chłopak który nie próbuje na siłę znaleźć sobie dziewczyny. Bardzo mi się to spodobało, ponieważ nic nie odpycha mnie bardziej, niż facet który otwarcie pokazuje, że mam go w garści (wiem, że okropnie to brzmi, ale taka jest prawda).

Rzecz w tym, że on od kilku dni zaczyna zachowywać się inaczej. Zaczyna wysyłać jakieś serduszka, buziaczki, próbuje flirtować  i rzuca teksty, które gdyby były powiedziane w realu sugerowałyby, że go w jakiś sposób pociągam. Strasznie mnie to odrzuca, takie zachowanie ze strony osoby która zna mnie tylko ze zdjęcia i rozmowy na twarzoksiążce jest w ogóle pozbawione sensu i jakieś podejrzane. My tak na prawdę nic o sobie nie wiemy, to jest dla mnie obcy człowiek. Ja.. zwyczajnie tego nie rozumiem O.o

Zaprosił mnie kilka dni temu na spotkanie, wtedy chętnie się zgodziłam, a teraz sama nie wiem... Już kilka razy miałam takie sytuacje, że mimo woli spodobałam się jakiemuś facetowi, bez wzajemności, i potem nie umiałam z tego wybrnąć i miałam ogromne poczucie winy. Wiem, że być może uznacie to za zbyt duże wybieganie w przyszłość, ale już tyle razy mi się coś takiego zdarzyło, że nie chcę tego po raz kolejny. Już wolałabym, żeby mnie wyśmiał i stwierdził że jestem beznadziejna, bo z tym umiałabym sobie poradzić. 

Oczywiście jest też opcja, że będzie super, ale mózg podpowiada mi najgorsze scenariusze. Poza tym, teraz zaczyna mnie stresować to, że umówiłam się z człowiekiem, którego przecież nie znam. 

Co Wy byście zrobiły? Wydziwiam? Powinnam iść i próbować, czy jednak nie ryzykować, że znajdę się w jakiejś dziwnej sytuacji? Cała jestem w nerwach/

Jeśli to ma jakieś znaczenie dodam, że nie mamy między nami dużej różnicy wieku (chłopak 2 lata starszy.)

Pomocy : (