Pamiętnik odchudzania użytkownika:
unlikely

Czeeeść słoneczka ;)

Dziś mamy 28 grudnia, za chwilę Sylwester i Nowy Rok, czyli nowa czysta karta, nowy rozdział w księdze życia ;) U mnie przez ostatnie miesiące bywało różnie, raz lepiej jak gorzej, cóż tak to już jest, że nie zawsze jest dobrze ;) Ale dla mnie najważniejsze było to, że ćwiczyłam, choć bywały dni zwątpienia i powracające kg. 8 dni temu jeszcze ćwiczyłam, póxniej przyszły święta, a teraz jestem przeziębiona. 8 dni, to dużo i mało zarazem. Moje ciało i umysł tęskni za ćwiczeniami. Ale postanowiłam sobie, że najpierw wyzdrowieję, potem zaczynam od początku moją drogę. Ostatnio wytrzymałam 36 dni, czyli ponad miesiąc. Dla mnie to ogromnie dużo, mam nadzieję, że teraz jak już zacznę to moje przerwy w ćwiczeniach bądą trwały co najwyżej jeden dzień, który na odpoczynek zawsze poświęcam. Szukałam przez te ostatnie dni porządnej motywacji, ale to było na nic. Dopiero teraz, gdy przez przypadek natrafiłam na pamiętnik, nadeszły siły i motywacja.

NOWY ROK + NOWE SZANSE, NOWE MOŻLIWOŚCI, NOWY ROZDZIAŁ.

Chcę go rozpocząć z energią i uczuciem radości, że robię coś dla siebie;) Poza tym jestem uzależniona od endorfin, mój organizm bez nich wpada w depresje.


Jak tylko wrócę do zdrowia, wracam do ćwiczeń!

Tymczasem trzymam za Was kciuki! Jesteście najlepsi! ;))

Jak wam minął poniedziałek?
Mnie leniwie, fatalnie się czułam ;/ Ale poćwiczyłam sobie na wieczór z Mel B i od razu mi lepiej :) poza tym dziś w moim wyzwaniu jest pauza, a jutro już 100 do zrobienia, jestem ciekawa w ilu podejściach uda mi się to wykonać ;d
zgrzeszyłam dziś jedną małą babeczką, ale zaraz później ćwiczyłam ;)
jak to mówią, zdarza się najlepszym ;)
w piątek kolejne ważenie i mierzenie, wtedy zobaczę czy to był straszny grzeszek xd

trzymajcie się ;*

Witajcie kochani ;))

Dzisiaj wstałam wcześnie, ale za to miałam dłuuuugi dzień ;) W sumie większość dnia coś robiłam, dostałam też telefon o możliwości podjęcia kursu na stanowisko pracownik biurowy. Jutro jadę w sprawie pracy, jeśli się nie dostanę to rozpocznę ten kurs, zawsze to jakieś zajęcie i dodatkowe kwalifikacje :)
Z ćwiczeń dzisiaj tylko Mel B - rozgrzewka i 15 min cardio :) w moim pośladkowym dniu dziś jest dzień odpoczynku ;)

cały czas do przodu ;-) mam dużo pozytywnej energii ;) ahh, te endorfinki

Cześć i czołem ;)

U mnie dobrze, jakoś leci :D wczoraj udało mi się zrobić dużooo ;) po pierwsze 55 squat, Mel B = 5 minut rozgrzewki, 15 trening cardio, 3 minuty na brzuch, 3 minuty na uda ;) + pomagałam tacie przy cięciu drzewa - czyli schylanie i podnoszenie ciężarów ;) wieczorem mój poziom endorfin był tak duży, że tata stwierdził, że częściej będzie mnie brał do pomocy. Już lecę Diety jakiejś specjalnej nie trzymam, jem 5 posiłków, ograniczam słodycze :)
teraz gotuję obiadek dla rodzinki ;) jestem już po 60 przysiadach, także już coś ;) jutro jest ten dzien przerwy, i dobrze, bo powoli czuję straszne bóle w udach xD

trzymajcie się ;)

pozdrawiam

Tak jak w temacie - powracam do pisania na vitalii ;) sierpień nie był dla mnie łatwym miesiącem - zmarła moja babcia, co spowodowało najpierw spadek wagi ponieważ nie potrafiłam jeść. Natomiast później zaczęło się wpierdalanie ;c Na szczęście nie odpuściłam sobie ćwiczeń z Mel B, bieganie odeszło w zapomnienie. Pomimo, że tyle radości mi sprawiało nie mam siły na razie by do tego wrócić. Dzisiaj rano się zważyłam, na szczęście znów waga zaczyna spadać ;) Zaraz zrobię aktualizację wagi na paseczku. Dodatkowo do ćwiczeń z Mel dodałam skakankę. Wczoraj pierwszy raz skakałam, na razie to tylko 10 minut, ale nie chcę przesadzić by się potem ruszyć nie potrafić ;)

także kochane spinam poślady i ruszam w dalszą podróż do celu <3
i oby się udało! ;)

a teraz trochę motywacji ;)










trzymajcie kciuki! ;)

buziaczki ;*;*;*;*

Hello!

Tak jak wczoraj pisałam dzisiaj rano wstałam i pierwsze co zrobiłam to zważenie i zmierzenie. Szczerze powiedziawszy jestem w szoku, od ostatniego ważenie ubyło mi 4,5 kg. Nie wiem w jakim czasie to spadło, ale jestem dumna. Moje pierwsze stracone kilogramy podczas drogi do lepszego i nowego życia ;)
Wczoraj byłam  znów pobiegać, towarzyszyli mi brat i kuzynka. Coraz więcej radości czerpię z tego sportu. Pamiętam zeszłotygodniowe początki i te okropne zakwasy po drugim dniu. Ale nie poddałam się bólowi, stawiłam temu czoła. Z każdym dniem było coraz lepiej i łatwiej. Przedwczoraj kiedy wróciłam z biegu poczułam ból mięśni, których wcześnie nie  czułam. A to znak dla mnie, że zaczyna pracować cały organizm, całe moje ciało. Zastanawiam się czy nie dołożyć sobie brzuszków oraz czy nie zwiększyć trasy do biegania. Choć dokucza mi kolano postawiłam właśnie na ten sport. Pamiętam jak już podstawówki niechętnie ćwiczyłam na lekcjach wychowania fizycznego. To wszystko było spowodowane tylko jednym - byłam grubsza, mniej sprawna. Dobrze, że w podstawówce miałam dwie koleżanki i kolegę, którzy też byli mniej sprawni i wszyscy biegliśmy jako ostatni. Myślę, że to też miało na mnie wpływ, po prostu świadomość, że nie byłam sama. W gimnazjum ludzie się zmienili, miałam koleżankę z ławki, która zawsze mnie chwaliła, że przebiegłam, czułam się wtedy doceniona i aż chciało się biec.  Natomiast w szkole średniej zaczęły się z mojej strony kombinacje jak nie ćwiczyć. Nie powiem, że byłam szykanowana, ale po prostu to była ogromna szkoła, masa ludzi na jednej sali z różnych klas i w różnym wieku. Wstydziłam się tego jak wyglądam i jak się ruszam. Kiedy w 2 klasie doznałam kontuzji kolana byłam w siódmym niebie, ponieważ dostałam zwolnienie do końca roku szkolnego. Tak udało mi się nie ćwiczyć również w 3 i 4 klasie.A teraz 4 miesiące po ukończeniu szkoły, właśnie ja, zaczęłam biegać, czyli zaczęłam robić coś czego  kiedyś wręcz nienawidziłam. To niesamowite, że sam bieg sprawia mi radość, a dodatkowo pozwala się wyciszyć i uspokoić. Myślę, że znalazłam swój sposób. A jeśli kolano zacznie boleć, to w rezerwie mam sprzęt do nordic walking, który też swego czasu trenowałam ;)

Jestem Daria i mam 20 lat. W poniedziałek, 22 lipca rozpoczęłam kolejną próbę walki z nadwagą, która jest ogromna. Przy wzroście 1,65 ważę prawie 95 kilogramów. Od dziecka byłam grubsza niż inni, w podstawówce dzieciaki nie oszczędzały mnie. Jednak to nie spowodowało we mnie potrzeby schudnięcia. W gimnazjum i szkole średniej każdy dorósł i zaakceptował mnie. Ja sama nie akceptuję własnej osoby, brzydzę się sobą. Kilkanaście razy rozpoczynałam walkę z nadmiarem ciała, niestety zawsze kończylo się to powrotem kilogramów.
Nie mierzyłam się ani nie ważyłam wtedy, 22 lipca, ale zrobię to jutro i wpiszę to do pamiętnika tutaj. Jak tchcę osiągnąć zamierzony cel? Codziennie biegam, nie są to na razie duże odległości, bo szybko się męczę, ale to bieganie z dnia na dzień sprawia mi jeszcze większą radość :) Poza tym ograniczyłam się do 3 posiłków dziennie i eliminuję powoli słodycze.