Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
107.5..... kiedy wreszcie ruszy?????

słuchaj... pracowałam w 2005 w tawernie na kuchni jako pomoc, codziennie zaczynałam pracę o 9 rano a kończyłam o 4 w nocy. za dnia piłam hektolitry wody, oraz w drodze z kuchni do spiżarki zjadałam pomidora, i tak 3 razy dziennie po pomidorku, a czasami nie było mowy nawet o tym, więc zyłam na kawie i wodzie. po dosłownie 30 dniach ubyło mnie 18 kg, ubrania ze mnie spadały i wracałam do domu w spodenkach, które związałam w pasie na pencełek.... tak, że da radę... :) ale.... potem, już po zakończonej pracy ostatkiem sił dojechałam do mojej okolicy, a gdy szłam z walizką do przystanku autobusu który miał mnie zawieźć pod sam dom, przewróciłam się na chodniku, kręciło mi się w głowie, a gdy wreszcie dojechalam do domu i padłam na łóżko, to z niego wstałam dopiero po 2 tygodniach. przynoszono mi do łóżka zupki, których nie mogłam przełknąć, a potem kazałam kupić witaminy wszelkiego rodzaju i tak po jakichś 2 tygodniach zdołałam wstać i pojechać do lekarza, który jak mnie zobaczył, to wezwał innych lekarzy, aż mnie podłączyli pod kroplówki, i stwierdzili skrajne wyczerpanie organizmu. to wszystko działo się w pierwszych latach mojego pobytu w Grecji. wiesz, jak po powrocie mnie zobaczyły znajome osoby, to nikt nie pomyślał by wezwać karetkę, ale wszyscy gratulowali spadku na wadze.... a ja nie miałam siły dojść do łazienki.... mogę ci odradzać głodówki, ale każdy musi sam przejść przez dane sytuacje, by nauczyć się"na własnych błędach" :) buziaczki :)