Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzień 63+ powrót z podkulonym ogonem

Witam Was kochane po prawie dwu tygodniowej przerwie! 

Powiem Wam, że tyle u mnie się działo, że nie wiem nawet od czego zacząć... może od początku.

Miałam być u mojego A. przez 3-4 dni, a byłam 10. Dlaczego? Jak już miałam wyjeżdżać z powrotem  do Katowic to złapała nas wszystkich grypa żołądkowa. No cudownie po prostu Potem już nie miałam zajęć na uczelni, więc stwierdziłam, że wrócę sobie dopiero w niedzielę. Oczywiście przez te dni dieta poszła kompletnie na bok i dopiero dzisiaj do niej małymi krokami wracam. Czuję się okropnie, mam wielkie wyrzuty sumienia, bo wiem, że wakacje już za rogiem czyhają. Nie ważę się nawet, zrobię to dopiero w maju, bo aż strach pomyśleć ile przybrałam. Na dodatek jakby tego wszystkiego było mało, to wracając do domu spełnił się mój największy koszmar... auto mi się zepsuło na autostradzie! Tata z bratem za granicą, telefon mi lada moment padnie, a ja cała zapłakana i roztrzęsiona nie wiem co robić! Dodzwoniłam się do mamy, która z kolei skontaktowała się z sąsiadem, który ma lawetę (na całe szczęście). I o to na autostradzie czekałam sobie 3 godziny na pomoc. Stres odbija mi się do dnia dzisiejszego, przedwczoraj i wczoraj włączyły mi się takie kompulsy jedzeniowe, że normalnie wstyd. Nie umiałam nad tym zapanować. Ale nie ma co biadolić, dzisiaj wracam, a w święta z całych sił postaram się trzymać fason.

Powiem Wam szczerze, że baardzo się za Wami stęskniłam! A z drugiej strony tak mi było głupio coś tu nabazgrolić, bo wy się tak staracie i trzymacie się w ryzach podczas kiedy ja zawodziłam samą siebie. Dziękuję za taki odzew i za troskę o mnie czy to w komentarzach, czy w prywatnych wiadomościach. Wszystko jest już w porządku i wracam do Was z nowymi siłami i motywacją do dalszej walki. Zaraz jak tylko skończę ten wpis to zabieram się do czytania co u Was i odpisywania na komentarze jak i prywatne wiadomości.

Aha! No i chyba muszę napisać o najważniejszej rzeczy! O rozmowie z moim A! Przebiegła bardzo pomyślnie, żadne z nas się nie denerwowało. Zrozumiał mój przekaz Co najważniejsze..dopiero podczas tego pobytu u niego poczułam, że między nami jest prawdziwe i mocne uczucie. Pierwszy raz od bardzo dawna leżeliśmy w łóżku i rozmawialiśmy od serca. Bardzo mi tego brakowało i postaram się już nie marudzić na jego temat, bo pokazał mi naprawdę jak bardzo mu zależy.

Także kończąc moje bazgroły chcę Wam tylko powiedzieć, że zabieram się do pracy i się nie poddaję. Przerwy od diety mogę mieć krótsze bądź dłuższe( zazwyczaj chodzi o te wyjazdy do mojego A i niemożliwość prowadzenia tam diety, no ale to się nazywa życie), ale zawsze będę wracać. Nawet jeśli dojście do wymarzonego celu zajmie mi nie rok, a 2,3 lata to i tak do tego dojdę. Cieszę się niesamowicie z tego, że nie poddaje się. Może mi iść gorzej lub lepiej, ale nie rzucam tym, podnoszę się i walczę dalej. To zdecydowanie największa zmiana jaka we mnie zaszła.

A teraz lecę zobaczyć co tam u Was kochane Wy moje! 

Miłego dnia!