Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem beznadziejna...

Hej kochane! 

Taki negatywny tytuł ponieważ dopadł mnie znowu złe dni i nie przespane noce.

Tak sobie pomyślałam, że jak ja mogłam doprowadzić się do takiego stanu?! 100 kg?! A było nawet 110... mimo tego, że jest spadek ja żadnych efektów nie widzę! Dzisiaj na wadze było 95 kg a w lustrze cały czas to samo wielkie ciało! Wiem, że po zrzuceniu tych 5 kilo nie wyglądałabym jak Beyonce no ale... chociaż żeby z ud os zeszło albo z tego brzucha a tu nic :-( 

Jutro idę do psychologa na drugie spotkanie, w sumie trochę się stresuje ponieważ nie wiem jak to będzie wyglądało. Pierwsze spotkanie było bardziej "administtacujne" no a teraz przechodzimy do rzeczy... zobaczymy, na pewno wam opowiem.

Nawet nie wiecie Co się we mnie dzieje jak wiem, że znowu będę sama u tym mieszkaniu, że już na nic nie czekam... to jest taka panika która zaczyna się od dreszczy i kończy na wymiotach. W sumie nie chudne bo stosuje dietę ale dlatego, że za każdym razem jak wchodzę do mieszkania zaczynam się denerwować, pocic no i wymiotowac...

Staram się wyjść do ludzi, zająć się czymś ale czuje się beznadziejne, mam wrażenie, że każdy widzi mnie jako antypatycznego grubasa. 

Mam straszne huśtawki nastroju z dnia na dzień nawet nie z godziny na godzinie zmienia się moje podejście do wszystkiego.

Nie radzę sobie...