Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jakiś dół

Od dłuższego czasu męczę się sama ze sobą. Na początku szukałam winy w niedoczynności mając nadzieje że jak będą dobre wyniki to będzie jak dawniej. Niby wyniki są teraz ok a jak nie było ochoty na nic tak jest nadal. Potem zwaliłam wszystko na brak wyjazdu zimą i remont mnie wykończył więc wzięłam tydzień wolnego (chociaż to nie to samo bo siedziałam w domu). Całe dnie nie robiłam nic, spacerowałam z psem, ogarnęłam trochę dom, generalnie po tygodniu nie czułam różnicy. Potem myślałam że może się wypaliłam w pracy, że to już nie to. Zmieniając pracę na pracę w zawodzie miałam nadzieje na zastrzyk energii. W efekcie dowaliłam sobie jeszcze więcej obowiązków i siły były przez pierwsze 2 dni, potem opadły. Na dzień dzisiejszy jestem od tygodnia w nowej pracy. Mam niezłe zaległości z innymi zobowiązaniami. Obiady nienagotowane, chata nie wysprzątana, brak zrobionego prania, zakupów nic. Zapisałam się na crossa i niestety już na 4 zajęciach nie byłam, kolejne omijam. Czuje się taka ... no nie wiem.. nieobecna. Sama siebie nie widzę w moim życiu. Wydaje mi się (a może tylko to takie błędne wspomnienie) że kiedyś miałam w sobie więcej życia. Powiem Wam, że zaczynam się martwić. Wyniki badań nie mam najlepszych, możliwy jakiś stan zapalny. Czuje ciągły niepokój i lęk. Nie ćwiczę prawie nic bo nie chce mi się strasznie, jadam trochę byle jak bo ciągle nie mam apetytu. Może się trochę nad sobą użalam, ale gdzieś muszę :D To wszystko zaczęło się mniej więcej w tym czasie jak zaczęłam brać nowe leki na tarczycę...zastanawiam się nad ich odstawieniem bo dzisiaj przeczytałam że jedna dziewczyna miała takie objawy jakby czuła że ona to nie ona, że stoi obok i na siebie patrzy, na swoje życie z boku. Dziwne to wszystko.