Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Just smile!

Już niedługo miną równo 4 miesiące mojej diety... 4 miesiące walki o nową siebie, ćwiczenia silnej woli, zmian - nie tylko tych zewnętrznych. 

Swoje -17kg uważam za sukces - nie spodziewałam się, że naprawdę dam sobie radę, że będzie aż taki efekt. 

Każdym utraconym pół kolo chwalę się siostrom, rodzicom, przyjaciołom... Podnosi mnie na duchu jak znajomi komentują moje nowe zdjęcia na Facebooku, jak nawet ci, których nie widziałam już kilka lat, widzą zmianę i mi jej gratulują. Otuchy dodaje mi każdy pełen dumy uśmiech mamy, każdy żart taty, każdy wyciągnięty z szafy za duży ciuch. 

Czasem jednak okazuje się, że ludzie, po których się tego nie spodziewamy, podcinają nam skrzydła. Niby w żartach rzucony komentarz, a jednak po minie tej osoby wiesz, że to nie ma z żartem nic wspólnego. Wyczuwasz jad w głosie. Niby żarty, śmiechy w koleżeńskim gronie, pogaduchy o ciuchach, a tu nagle pada komentarz "i tak jesteś gruba" bądź inny temu podobny... 
Z życia wzięta, z najbliższego grona znajomych... I mówi to osoba, która ma większe problemy z wagą niż ja miałam na samym początku... 

Co mi pozwala przyjmować takie komentarze na klatę? Każde spojrzenie w lustro, w witrynę sklepową, w dół na swoje nogi! Nigdy nie osiągnę figury modelki, bo mam już taką a nie inną budowę ciała - szerokie biodra i ramiona od zawsze, a do tego jestem niska - ale przynajmniej zrobiłam coś, żeby nie wyglądać jak ten pączek na wystawie cukierni, w której szybie czasem rzucam na siebie okiem! 

Staram się jak najwięcej uśmiechać - cieszyć się życiem, nie tworzyć sobie sztucznych problemów i ignorować takie docinki! ;) 

Nie poddawajcie się! Uwierzcie w siebie i... Just Smile! :) ;) 

No i foteczka - przed rozpoczęciem dewielorybizacji i wczorajsza! <3