Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czekoladowo

Przeczytalam dzisiaj na milionkobiet artykul o uzaleznieniu od slodyczy. To o mnie.  Spojrzmy wreszcie prawdzie w oczy: nie moge sie obejsc bez czekolady. Sieganie po czekolade nie jest moim swiadomym odruchem, ale kompulsja.

Bosko. Jak bedzie moim swiadomym wyborem, a nie koniecznoscia, to znaczy, ze wyszlam z uzaleznienia. Cudnie. Tylko jak to zrobic????

Zawsze tak dobrze zaczynam dzien. Ambitnie, pieknie, zdrowo. Przedpoludnie i wczesne popoludnie sa jeszcze w porzadku. A potem, w okolicach godziny 16, zaczyna sie. Nerwowosc, z letka trzesace sie rece, nie wiem, co ze soba zrobic, dopoki nie zjem czekolady. Chwile sie fajnie czuje, a potem zaczynam sie na siebie zloscic, ze nie dalam rady, i z tej zlosci zjadam jeszcze kawalek, bo skoro zjadlam juz wczesniej, to ta nastepna kostka, czyli w sumie osiem, juz nie zaszkodzi.

Zdaje sobie z tego sprawe. Umiem nad tym zapanowac, ale nie zawsze. Niestety, czesciej nie umiem, niz umiem.

Nie przypuszczalam, ze az tak psychiczna jestem. Nerwica natrectw, stany depresyjne, a teraz jeszcze kompulsje. A myslalam, ze zupelnie normalna i przecietna jestem.

Bo pewnie na co dzien jestem. Bo cala reszte potrafie jakos ukryc.

Dobrze. Dzisiaj zatem uswiadomilam sobie, ze jest gorzej, niz myslalam. Zawsze to jakis pierwszy krok. Szkoda tylko, ze w moim przypadku ciagle jeden krok do przodu i dwa do tylu.

A moze najwyzszy czas, zeby to zmienic?

Koniec z gadaniem, ciagle tylko bla, bla, bla, sama juz jestem soba znudzona.

A Hip Hop ABS - w dalszym ciagu twierdze, ze to rewelacja:) Normalnie zyc sie chce po tym treningu.