Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Byle tak dalej!

Jak na razie nie opuszcza mnie zapał początkującego, tym bardziej, że nawet waga dała się przekonać, że na prawdę jestem grzeczna: 87,3 kg Wiem! Żadna rewelacja, ale idzie w tą dobrą stronę, bo do tej pory jakoś nie mogłam jej przekonać, żeby nie rosła.
Kolejne 5 zł zaoszczędzone, tzn: dietka ok. 1560 kcal; rowerek 32 km; emisja, trochę angielskiego i prasowanie zaliczone.
Uleczka zasugerowała, że 5 zł to za mało , ale jednak przy tym pozostanę. Będę dokładać sobie po poniedziałkowym ważeniu 10 zł, gdy tygodniowy spadek wagi wyniesie przynajmniej 0,5 kg. Nie wiem jeszcze na co przeznaczę te pieniądze. Do kosmetyczki chodzę i tak raz w miesiącu; ubrania (jak schudnę) i tak trzeba będzie kupić; za biżuterią nie przepadam; na żadne ekstra żarcie nie chcę tego przeznaczyć, bo nie po to się odchudzam, żeby żreć. Hmmm, ale zawsze szkoduję na karnet na siłownię... zobaczymy   
Biorąc pod uwagę inne codzienne czynności (pranie, gotowanie, zmywanie, sprzątanie po łebkach, spacerki z psem), to trochę jednak ten czas przecieka mi przez palce. Muszę przemyśleć plan dnia, bo w ten sposób nigdy nie wcisnę w rozkład sprzątania piwnicy, przeglądu dokumentów, ogólnie generalnych porządków. Wiem, robota nie zając, ale jednak tak się czuję, że mi ucieka czas. Na razie cieszę się, że nie przesypiam połowy dnia, bo tego bałam się najbardziej.
O pracy pisać nie będę, ale bardzo się cieszę, że mnie tam nie ma. Informacje mam na bieżąco i nie jest fajnie. Najgorzej, że nie zapowiada się, żeby miało być za rok lepiej. Staram się nie denerwować, chociaż na razie mi to nie wychodzi i w dyskusjach nadal dostaję czerwonych plam na szyi. Alka!!! Daj se spokój, całego świata nie zbawisz!!!!