Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Żeby chudnąć potrzebne są emocje

Nie byłam wczoraj za grzeczna, dlatego waga mnie dziś  naprawdę zaskoczyła: 81,8 kg 2,1 kg mniej od zeszłego tygodnia i to bez "kupowania" przez 2 dni!! Jestem w szoku. No to świnka nie będzie dziś głodna, bo nakarmię ją podwójną premią. Należy się!
Wczoraj jadłam mało dietetycznie, nie brać ze mnie przykładu, ale muszę się wyspowiadać, bo za grzechy już żałuję.
Zatem: na śniadanie zjadłam tzw. "pijaczki" tzn. bułkę nasiąkniętą mlekiem, umoczoną w rozbełtanym jajku i usmażoną. Potem było jabłko, czyli bardzo dobrze, ale na obiad za to makaron z sosem , w gościach skusiłam się na porcję lodów, a mogłam przecież powiedzieć: "nie, dziękuję" a było to o 15-tej. O 17 poszłam na długi i bardzo, bardzo przyjemny spacer, na którym wcale nie byłam głodna, za to po powrocie do domu o 21 zaczęłam od jabłka i miałam na tym poprzestać, ale wybór był zły, bo zachciało mi się po nim bardzo jeść, więc zjadłam znów obiadowego makaronu z sosem i garść mieszanki studenckiej na deser. Trudno zliczyć tutaj kalorie, ale sądzę, że wypadło coś około 2000 kcal. Całe szczęście, że rano podkręciłam sobie metabolizm rowerkiem przez 33 km, no i ten wieczorny, uroczy spacer.
Niestety milongi nie było, książę małżonek miał migrenę, bidulek. Ale jesteśmy dziś po angielskim umówieni na salę gimnastyczną, żeby poćwiczyć tango. W środę też
Wracając do wagi i chudnięcia, to obawiam się, że jutro na porannym ważeniu zobaczę skutki wczorajszych grzeszków. Waga jest bezlitosna, tyko czasami się spóźnia z wytknięciem błędów. A emocje sprzyjają chudnięciu, zarówno te bardzo negatywne, jak i bardzo pozytywne. Zatem nakręcajmy się pozytywnie, bo to podwójna przyjemność!!!