Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zakręcona, zakręcona...

Nie, żebym wstała zła na cały świat
Po prostu jestem ździebko nieprzytomna.
Od jakiegoś czasu mam kłopot ze spaniem, co jest bardzo dziwne u mnie, ale chyba się starzeję. Wczoraj nie mogłam zasnąć do 2 a wstaję zwykle o 5, więc wszystko jasne. Dzisiaj muszę tyle spraw załatwić, że nie wiem, czy mi na wszystko wystarczy czasu. Zatem od pobudki wydaje mi się, że jestem w niedoczasie, tym bardziej, że włączyłam w budziku drzemkę na 20 min. No to wyprawiłam synka do szkoły, skończyłam tworzyć pewne, nikomu niepotrzebne sprawozdanie i zasiadłam na rowerek z poczuciem: trudno, spóźnię się ciut na dyżur, ale popedalę swoje minimum. Wykręciłam 35 minut i szybko, szybko, bo to jeszcze psa wyprowadzić itp. Chcę już lecieć spóźniona do roboty a tu dotarło do mnie, że mam jeszcze prawię godzinę luzu.   Pierwsza myśl: Cholera! Mogłem dłużej pojeździć! Nie pospać, tylko pojeździć! Czy to normalne?
No to wyjęłam spakowane już do torby śniadanko i spokojnie je spożyłam oraz zasiadłam coby skrobnąć parę słów.
Wczoraj dietkowo raczej ok. Kolejny dzień bez słodyczy!
No i rowerek 22 km. Dziś tylko 20
Wszytko zmierza w dobrym kierunku. Może i nastrój też się poprawi, bo przecież jakieś endorfinki i inne takie, co to powodują odczuwanie szczęścia, produkuję na tym rowerze.