Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powoli stawiam się do pionu

Niestety ciężko wrócić na właściwe tory, gdy się sobie pofolgowało. Ale nie poddaję się. Waga powoli spada, jest szansa, że do czwartkowego ważenia wyrównam pasek. Dziś już 88,8 kg. Cała jestem okrąglutka jak te moje ósemki ;)

Wreszcie wakacje!!!!

Zostały mi jeszcze jakieś drobiazgi do zrobienia, ale to w tzw międzyczasie. Dziś zaczynam odgruzowywać mieszkanie. Nie wiem od czego zacząć, bo wszędzie syf i malaria. Chyba wygrała kuchnia. Zatem zaraz spacerek z psem i do boju.

Jak słoneczko świeci, nawet jeśli zimno, to mam zupełnie inne nastawienie do świata. Wczoraj chwyciłam totalnego doła. Było zimno, mokro, pochmurno, deszczowo i jeszcze dyrektorka na ostatniej radzie pedagogicznej zupełnie mnie zdemotywowała. Kurcze, naharowałam się jak dziki wół, wszyscy inni nauczyciele również. Wiele godzin za darmochę, bo ważne są wyniki i zadowolenie rodziców, bo szkoła musi być konkurencyjna do tej drugiej. Daliśmy z siebie naprawdę wszystko. Nie zawsze naszą pracę zwieńczyły sukcesy, ale w tym roku ja mogłam pochwalić się paroma: dobre wyniki w Kangurze, finalistka w konkursie kuratoryjnym, I miejsce drużynowo w konkursie gminnym, całkiem niezłe wyniki w teście diagnozującym na koniec roku i ani jednego dobrego słowa. Tylko zjebka na dobry początek wakacji. Trudny był to dla mnie rok. Zmieniłam szkołę po 28 latach pracy w jednej. Nie miałam swojej sali, ganiałam z torbami z klasy do klasy, plus presja pokazania się z dobrej strony. Przyszły rok będzie jeszcze trudniejszy, bo pierwszy egzamin Ósmoklasisty z klasą, która jest bardzo zróżnicowana pod względem umiejętności i ciężka do zmotywowania do pracy. Jak tu znaleźć motywację, gdy już teraz wiadomo, że niezależnie od efektów czeka cię tylko zjebka. Cóż, będzie musiała liczyć się własna satysfakcja.

Dość biadolenia, do boju, bo czasu do wyjazdu mało.