Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Cel, pal!

Ostatnio w odchudzaniu coraz głośniej mówi się o tym, że trzeba jeść, żeby schudnąć. Ale czemu bardzo drobnym drukiem dodają, że nie raczej nie powinny to być słodycze a na pewno nie czekolada w ilościach hurtowych?

Cóż, wczoraj paszczowo byłam grzeczna. Z niedozwolonych rzeczy zjadłam tylko gałkę sorbetu z czarnej porzeczki. Ale pocieszam się, że to tyko pół grzeszku. Niestety nie potrafię się opanować, gdy przechodzę obok stoiska z lodami przy starym ratuszu. W tym miejscu moje opanowanie nazywa się: "jedna gałka". Bez opanowania rzuciłabym się chyba na wszystkie smaki.

Dzisiaj waga o 2 kg mniejsza niż wczoraj. Zatem to było "tylko" zatrzymanie wody. Jednak numerek 85, nie jest moim szczęśliwym.  Postanowiłam, że do końca czerwca, z okazji swoich urodzin zrobię sobie prezent i zobaczę na wadze 7. Cel realny, powinno się udać, mimo że wiele takich realnych celów nie osiągnęłam. W zasadzie ucieszę się z każdego kilograma mniej.

Dalej czuję, że stopy i dłonie mam spuchnięte. Jak się to nie poprawi, trzeba będzie zasięgnąć porady lekarza. Chociaż myślę, że najlepszym na to lekarstwem byłby ruch. A tu wczoraj się nie popisałam, zero motywacji. Książę małżonek miał lenia, a ja sama jakoś nie mogłam przełamać swojego. Dziś marnie to widzę czasowo: zebranie z rodzicami, próba. Kiedyś nawet w takim przypadku był rowerek na dobranoc. Może...