Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
I znów od nowa

Od kilku dni czułam, że muszę tu wrócić. Minęły dwa lata od ostatniego wpisu. Zapomniałam, kiedy założyłam ten dzienni

k. I przyznać to muszę zaskoczyła mnie data pierwszego wpisu. To już jedenaście lat minęło.Tyle zdarzeń w życiu, w pracy, tylu ludzi odeszło i ... są też z nami dwie nowe koteczki. 

Zdecydowanie jestem inną osobą niż byłam. I... jednak lżejszą. 

Zaopatrzyłam się w wagę, która pokazuje skład ciała. Ważę się regularnie raz w tygodniu, począwszy do maja 2020 roku. Pierwszy pomiar wskazał 108,6 kg. Potem waga spadała, wolniutko do 103,6 kg (październik 2020), potem podskoczyła do 106,5 kg w grudniu 2020 r. Nadeszła pora uznawanych przez wielu bzdurnych postanowień noworocznych i założyłam sobie osiągnięcie wagi dwucyfrowej. Spełniłam swoje noworoczne postanowienie. Chyba pierwsze w życiu. I mam z tego ogromną frajdę. 

Początkowo po prostu jadłam kilka razy dziennie, małe porcje, raczej rośliny niż mięso, sama piekłam chleb z ziarnami, omijałam tłuszcze. A od czerwca dużo słucham i czytam na temat stylu życia keto.Odstawiłam pieczywo, mączne potrawy, cukier, kasze, ryże ziemniaki i wysokowęglowodanowe produkty. 

Zdarza mi się zjeść ciasto, czekoladę, lody... Ale nie ciągnie mnie do nich. Jeszcze nie dojrzałam do wejścia w keto. Na razie stosuję system 16/8 (okienko żywieniowe 8 godzin/ 16 godzin niejedzenia) i zdecydowanie wybieram produkty z zerową lub znikomą wartością węgli.

Jem jajka, żółte sery, boczek, mięsa, orzechy i piję dużo wody i kawę kuloodporną. 

Zadziały się cuda. :)))) 

10 kilo mniej i wymiana garderoby. Potraktowałam to jak fajną przygodę. 

I najważniejsze ciśnienie z szalonych 162/114 unormowało sie na poziomie ok 124/89.

Tyle tytułem wstępu.