Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
100 DNI DO WAKACJI!!!

Właśnie się zorientowałam, że zostało mi licząc od dzisiaj równe 100 dni do mojego cudownego urlopu na Teneryfie... Na początku roku miałam piękne planu wprowadzenia kompleksowego dbania o siebie... niestety nic z moich planów nie wprowadziłam w życie, ponieważ kilka dni później okazało się, że jestem w ciąży...później wiecie co...chyba zaczynam być monotematyczna. W każdym bądź razie myślę, że 100 dni mi powinno wystarczyć, żeby doprowadzić się do stanu używalności. Miałam dzisiaj biegać, ale nic z tego nie wyszło, bo przecież pogoda paskudna... miałam ćwiczyć na orbitreku, ale z tego też nic nie wyszło, bo przecież tak marnie się dzisiaj czuję, ze jedyne do czego jestem zdolna to leżeć i się nie ruszać. Źle się czuję sama ze sobą, źle się czuję jak nie ćwiczę, nie podoba mi się mój brzuch, bo coś za bardzo zaczyna odstawać. Jak to jest, że kiedyś ćwiczyłam 7 dni w tygodniu i wszystkie moje plany były podporządkowane moim ćwiczeniom. A no może dlatego właśnie wtedy byłam kilka kg lżejsza... Piękne to były czasy, ale mam nadzieję, że jeszcze wszystko przede mną, że w końcu zbiorę się w sobie i się ogarnę. Nie, nie potrzebuję żadnej motywacji, zachęty ani wsparcia. Jedyną przeszkodą jestem ja sama...kiedyś nawet jak się źle czułam, to nie było to dla mnie przeszkodą, nawet jak miałam okres to zawsze ćwiczyłam... Prawda jest taka, że ta moja przygoda z ciążą trochę mnie wybiła z mojego codziennego rytmu, już się nastawiłam, że tak będzie przez kilka następnych miesięcy, że będę ćwiczyła tylko wtedy jak dobrze się będę czuła albo jak będę miała ochotę, że będę uprzywilejowana i tak na prawdę to nic nie będę musiała. Łatwo przyzwyczaić się do dobrego... skutek tego jest taki, że zaniedbałam ćwiczenia, a co za tym idzie moja waga na pewno wzrosła kilka kg, nie wiem ile teraz ważę, ale stawiam że ok 73 - 74 kg... Nosz ku...wa tak mi z tym źle, że pojęcia nie macie, a może macie. Chyba z tego wszystkiego jeszcze wskoczę na orbitreka...