Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Byle starczylo wytrwałości

Starając się nie powtarzać stereotypu, że dietę zacznę od jutra, spiełam pośladki i od poniedziałku grzecznie liczę kalorie.

Nie narzuciłam sobie morderczego tępa, tylko wolno i spokojnie ruszyłam z dietą.

Ćwiczeń nie zapanowałam na ten tydzień, żeby za szybko się nie zniechęcić, ale jak będę tylko miała wolną chwilę to pójdę na rower, tak jak mam to w zwyczaju.

Cel - żaden kilogramowy, poprostu być sprawną fizycznie i mieć dobrą kondycję na mój planowany weekend majowy w góry (wiem, że termin odległy ale w góry i myśl o nich jest motywująca.) 

Jak na razie wczorajszy dzień zajęło mi gotowanie.

 Osobno gotuje dla męża i osobno dla siebie.

Najpierw szybki obiadek dla niego a potem dopiero coś dla siebie.

Najgorszy problem mam jednak z motywacją. Zaczęłam zupełnie bez zapału, a powodem była jedynie rosnąca nieubłagalnie waga. Entuzjazmu jak na razie brak. Myślę sobie, że to bez znaczenia, póki stosuję dięte i mam jakąś samokontrolę. Często było tak, że rzucałam się na dietę i po tygodniu odpuszczałam bo zapał się wypalił. Wieć może brak tego entuzjazmu da efekt długofalowy.