Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
6 dni - 7 treningów

34!!! 

Jestem z siebie dumna! Pal licho kilogramy, pal licho centymetry. To, że zmuszam się do codziennego reżimu treningowego (no bo na razie się zmuszam ) jest dla mnie największym osiągnięciem - pokonuję własną słabość, lenistwo, olewactwo; czuję, że zaczynam mieć kontrolę nad własnym życiem dzięki temu, że zaczynam mieć kontrolę nad własnym ciałem. Ewentualne schudnięcie byłoby niejako skutkiem ubocznym całego przedsięwzięcia - może w tym tkwi sekret sukcesu odchudzania? Zdjąć z pierwszego planu samo schudnięcie?