Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dni 23 - 26 czyli chce mi się płakać

Dzień 24 1593 kcal w 4 posiłkach co 3h

Dzień 25 960 kcal w 3 posiłkach co 3h

Dzień 26 2347 kcal w 5 posiłkach co 3h 

Mega dół....  

Zaczęło się od ważenia w czwartek, gdy na ważeniu wyszło mi że schudłam tylko 0,5 kg w zeszłym tygodniu. To w sumie nie jest bardzo zadziwiające biorąc pod uwagę, że zamiast chodzić na siłownię całymi dniami siedzialam i robiłam dyplom. Ale i tak mnie to zasmuciło.  

W piątek dostałam okres i z lekkiego smutku wpadłam w okropny okropny dół, Nawet nie wiem dlaczego, ale byłam tak smutna, że nie mogłam spać, a że nie wiedziałam co jest powodem smutku to nie wiedziałam jak się z tego wykaraskać. Rozmowy z chłopakiem nie pomogły. Kupiłam sobie nową bieliznę i kosmetyki - pomogło na 2 godziny. Sprzątanie w pokoju nie pomogło. Oglądanie filmów tylko sytuację pogorszyło.

W sobotę ledwo zmusiłam się do funkcjonowania. A wczoraj pojechałam odwiedzić rodziców i babcie. Do mocnego doła doszedł stres. Nie mogłam odmówić zjedzenia placków ziemniaczanych i surówki z majonezem, żeby nie robić babci przykrości. No a po słuchaiu opowieści o śmierci przez 2 godziny, zjadłam dwa ciateczka, byłam na skraju wybuchu płaczu. Rodzinie nie da się wytłumaczyć, że jestem na diecie, a babci nie da się wytłumaczyć, że jestem zbyt wrażliwa na słuchanie pewnych historii.

Ot w ten sposób w 4 dni rozregulowałam sobie tryb spania, pór jedzenia i ilości tego co jem. Dzisiaj czuję się jeszcze gorzej. Chce mi się płakać. Dopiero teraz wywlokłam się z łóżka. Na drugie śniadanie zjadłam 3 paski czekolady, pomimo iż w lodówce czekały naleśniki pełnoziarniste. Jezu jak mi się chce płakać. 

Ja rozumiem, że mój organizm opłakuje utratę dziecka (okres) ale kurna ja tak nie mogę funkcjonować. Pieprzone hormony wzięły kontrolę nade mną  Wieczorem zmuszę się, żeby iść na TBC, może to coś pomoże...