Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
11 lat rocznica, robótki i kotopies

Wczorajszy dzień był ulgowy. Nie pisałam na forum. Powróżyłam za to trochę i ozdobiłam butelkę oraz termometr. Skończyłam skrzynkę na dokumenty i głęboką tacę na przyprawy. Zaczęłam też kasetkę, ale nie wiem kiedy skończę. Dziś już mam pracy więcej, bo pisanie na forum doszło. Może będzie też nauka - kurs tarota dotarł. Kusi mnie też następne opowiadanie, ale na razie pomysłu na nie nie mam. Zamówiłam dwie kolejne duże skrzynki. Trzeba się z nimi spieszyć, bo niedługo będzie za zimno w pracowni. Moczy się też następna butelka. Ta ma być świąteczna.

Wczoraj minęło nam z Krzyśkiem 11 lat odkąd razem zamieszkaliśmy. Ślub był potem. Poznaliśmy się przez gazetę w czerwcu. Zadzwonił on. On z Ryk ja ze Śląska. Cud, ze go nie spławiłam, gdy usłyszałam, że nawet prawa jazdy nie ma. Godzinami gadaliśmy przez telefon. Wtedy to jeszcze było płatne i przegadaliśmy kilka tysięcy złotych. Odwiedził mnie raz w lipcu na dwie godziny. Później znowu były rozmowy przez telefon i jego przyjazd już na stałe we wrześniu. Pamiętam ten dzień jak dziś. Przyjechał wieczorem z torbą podróżną wypakowaną najpotrzebniejszymi rzeczami, a ja go nakarmiłam fasolą po staropolsku. Wiem nie było to rozsądne. Było nawet ryzykowne, ale wyszło. Już w lipcu po pierwszym spotkaniu czułam, że będziemy razem i miałam rację. Czasem tak się życie układa. Tak się toczy, że robimy coś instynktownie, zdawałoby się postępujemy głupio, a wychodzi to na dobre i jest bramą do szczęścia.

Wczoraj Pikuś czyli mój pies jakby ktoś nie wiedział złapał i zamordował mysz. Chciał ja chyba zjeść, bo Krzysiek miał problem z odebraniem mu jej. Koniec świata jak dla mnie...