Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...

Wstałam o 11, bo wczoraj znowu czytałam do trzeciej. Lubię czytać w nocy. Jest tak cicho i nastrojowo. W ogóle kocham noc i lepiej się wtedy czuję. Odżywam po zmroku. Zawsze byłam sową i wstawanie rano zarówno do pracy jak i do szkoły było dla mnie stresem. Nie lubię zwłaszcza słonecznych dni latem. Lubię mrok, półmrok, ciszę i spokój. No i deszcz stukający w parapety. Jedyne dni jakie lubię to dni jesienne. Mogą być nawet słoneczne. Zachwycają mnie ciepłe kolory i szelest liści. Kiedyś lubiłam też dni zimowe, skrzący się w słońcu śnieg i krople wody skapujące z sopli. Teraz zima mnie raczej przeraża. Nie jest to dobra pora na doskwierające mi czasem stawy. W ogóle układ ruchu to u mnie słaby punkt. Szybko się pod tym względem postarzałam. Jestem jak mój dziadek. Też miał różne bóle kostne i z tego powodu dużo czasu spędzał na leżąco. Wcześniej był bardzo aktywnym, pracowitym człowiekiem. Dopiero choroba go unieruchomiła. Ja swoje przypadłości znoszę z pokorą i akceptuje swój los. Mam nawet aspekt w horoskopie, który wskazuje na problemy tego typu. Tłumaczę sobie w ten sposób, że owszem nie jestem w pełni sprawna, ale mimo tego powinnam cieszyć się życiem. Daję sobie przecież radę, mam bliskich, swoje pasje i całkiem sporo kochających mnie istot, którym jestem potrzeba, a to dużo. Bardzo dużo. Mam dla kogo żyć.