Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Nowy tydzień. U mnie będzie luźniejszy. Mam trochę sprzatania, ale to tak naprawdę zacznie sie dopiero po 10 XII. Moze w tym tygodniu zrobię ozdoby na stroik. Może pod koniec tygodnia przygotuję pierogi na wieczerzę.

Chodnik pod moim domem zrobiony. Między ogrodzeniem a chodnikiem dali krawężnik i zostawili trochę miejsca. Tak z 15 cm. Licho wie po co. Teraz chyba muszę to zagospodarować we własnym zakresie i nie wiem jak. Można posadzić rośliny na skalniaki albo mozna wysypac żwirkiem. Jeszcze pomyślę, bo robota i tak wiosna dopiero. W tym roku jest do zrobienia jeszcze centralne ogrzewanie. Muszę zmienić piec na eco. Chyba w styczniu.

Powinnam dziś skończyć rysunek i powinnam iść do sąsiadki po świecę z Caritasu i po opłatek. Do tego będzie czytanie no i praca. Ostatnio miałam klientkę z trudnym dylematem. Chodziło o to czy ma iść do klasztoru czy nie. Kobieta, a raczej dziewczyna nie czuje powołania i jest niewierzaca, ale uważa że nic dobrego jej w zyciu nie spotka i chce się po prostu w klasztorze schonic, uciec przed życiem. Wyszło, że klasztor jest możliwy ale to nie rozwiązanie, bo i w nim czekaja ją wzloty i upadki. Przed niczym nie ucieknie, ale prawdopodobnie by sie w zakonie dobrze czuła. Możliwy jest też związek, ale ani związek ani dzieci nie będą w jej życiu najważniejsze. Decyzję musi podjąć sama. Ma czas jeszcze kilka lat, bo do zakonu mozna iść do 35 roku życia. Ona jest tuż po dwudziestce... Mam koleżankę, która myślała o zakonie. Nawet była już w kontakcie. Nie miała powodzenia jako młoda dziewczyna, a raczej wybierała tych którzy nie byli zainteresowani. Przyszedł jednak czas, że męża znalazła. Jest matką i idealną gospodynią. Myślę, że jest zadowolona.

Wczoraj nie było coachingu. Była hortiterapia. Też ciekawe.