Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Nowy tydzień i dusza rwie sie do pracy, a tu chyba deszcz i plewić sie nie da. Moze zrobię coś w domu. Trochę pracy jest. Ja teraz zyję pracą. Zostało plewienie i wycinanie malin.

Dziś może skończę malować obraz akrylowy. To obraz malowany po numerach-ptaki. Kolejny tez chyba ptaki, bo kusi mnie czapla. Jest bardzo urokliwa ale to prosty kształt i sama według wzoru bym obraz namalowała.

Ogladam tez filmy na Netflixie. Powinnam zyć teraźniejszością i nie myśleć o przyszłości. Przyszłość mnie przeraża. Jestem coraz starsza, dzieci nie mam i zostanę prawdopodobie sama. Nie wiem co wtedy zrobię. Jak sobie poradzę. Na płatną opiekę mnie nie będzie stać. Trzeba będzie i koło domu coś zrobić i np. odsniezyć, załatwic leki i zakupy. Teraz jest Mops ale czy za te ileś tam lat będzie? U nas nie ma chetnych do pomocy odpłatnej. Wszyscy sąsiedzi to mężczyźni wykształceni i pracujący. Nikt sie pracy fizycznej koło domu nie podejmie. Dom stary i nikt sie na niego nie połaszczy. Trzeba będzie jakiegoś rozwiązania poszukać. Mam nadzieję, że mój opiekun z góry mi pomoże tak jak zawsze. Na razie mi szepce, że nie ja jednak jestem młodsza od męża. Dotarło tez do mnie, ze teraz dzieci rzadko mieszkaja z rodzicami, podrózują i mieszkaja daleko. Matka i tak często zostaje sama i musi sobie radzic.

Krzysiek dziś jedzie do miasta. Ma zrobić zakupy i wysłać 2 przesyłki z moim tomikiem. Mam chetne osoby, które kupiły.

Ostatnio trochę myślałam nad swoim życiem i doszłam do wniosku, ze nie układa mi się wszystko to co zależy tez od innych ludzi. Ludzie albo mnie wykorzystują albo krzywdzą albo wkurzają. Pomocni zdarzają się rzadko i to są osoby obce. Nie po drodze mi więc z tymi co sa toksyczni i mam ich dość. Czas sie odizolować psychicznie jeszcze bardziej i zająć się swoimi sprawami. Rozwój duchowy, nauka czy praca koło domu zalezy tylko ode mnie i na tym sie skupię. Z tego będę czerpać satysfakcję. Z innymi dystans. Tak będzie lepiej dla mnie. Nie mam zamiaru pracować nad związkami ani sie starać i tracić na to czas skoro drugie strony nie sa zainteresowane. Nie mam zamiaru akceptować innych z ich wadami i kochac mimo wszystko. Nie mam zamiaru się dostosowywać, ani być wyrozumiała. W imię czego? W imię przyjaźni, miłości. Co z tego miałam do tej pory? Samotność nie jest taka straszna. Żyłam złudzeniami. Koniec z robieniem z siebie ofiary. Zyskam więcej czasu, bo jałowych rozmów nie będzie.

Wnioski takie, a tu sny wieszczące szczęśliwą miłość. Co za licho...