Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek

Jakiś czas temu kupilam plyn micelarny do oczyszczania twarzy. Ja twarzy mydlem nie myję. Uzywam mleczek i wlaśnie plynow. Ten co kupilam jest okropny, bo twarz się po nim blyszczy. Muszę ją zaraz przetrzeć tonikiem albo hydrolatem z pomarańczy, ktory uzywam jako tonik. Nie lubię też tak zwanych bogatych kremow, ktore zostawiają powlokę na twarzy. Czasem przecieram twarz jablkiem, pomidorem czy skórką z ogorka albo płynem z kapusty kiszonej. Pielęgnacja ma iść szybko i być nieskomplikowana. Do kosmetyczki na zabiegi nie chodzę, bo wychodzę z zalożenia, że każdy wiek ma swoje prawa i mlodości nie zatrzymam. Swój wygląd akceptuję poza otylością...

Po wczorajszych zabiegach kosmetycznych, twarz faktycznie wyglądala lepiej. Byla wypoczęta, gladsza, przyjemniejsza w dotyku. Skoro to przyniosło dobry rezultat będę powtarzać.

Miesiąc diety mi minął. Zrzuciłam ponad 6 kg i nie wiem co dalej, bo kaloryczność już niska, a waga nie bardzo chce spadać. Gdybym teraz wyszła z diety, to i tak mam szansę na nadwagę pod koniec lata i jesienią. Niby miałam nadzieję, że bardziej schudnę, ale może to jednak zły pomysł. Inna sprawa, że teraz trochę puchnę, bo pogoda nie sprzyja odchudzaniu- ciepłe noce. Jestem jednak zadowolona. Dieta mnie nie umęczyla, a waga spadała szybko. TYlko takie diety akceptuję. Nie jestem dlugodystansowcem i po kilogramie na miesiąc zrzucać nie chcę. Teraz chcę poczekać z decyzją do końca tygodnia. Zobaczę co dalej- dieta czy wychodzenie.

Jakiś czas temu zaczęłam pracować z książką o wewnętrznym dziecku i przerwałam, bo miałam z tym problem. Sama nazwa dziecko sprawia, że się jeżę. Nie lubię dzieci, nie lubiłam i nie lubię ich energii. Są żywe, hałaśliwe, rozbrykane i męcżą mnie. Z innymi dziećmi nie miałam kontaktu. Może dlatego, że te spokojne w oczy się nie rzucają, a ja ich towarzystwa nie szukałam. Myślę, że niechęć do dzieci wpoiła mi moja mama. Teraz chyba dojrzałam do tego by z dziećmi się pogodzić. Nie chcę tych niegrzecznych i rozbrykanych polubić, ale te inne spokojne, może ciche i nieśmiałe, wymagające opieki. Takie też przecież są. Myśle, że takie mogłabym polubić. Jeśli chodzi o te głośne, aroganckie, rozśzczeniowe, butne to i doroslych takich nie lubię. Nie powinnam więc deklarować, że nie lubię dzieci, bo to nie jest cała prawda. Nie lubię pewnych cech charakteru u ludzi czy to dorosłych czy dzieci i nie muszę polubić. Problem z moim wewnętrznym dzieckiem jest taki, że raczej nie jest ciche, nieśmiałe i wymagające opieki. Jest raczej ponure, zawzięte i moze czasem nawet butne i niepokorne, odpychające. Nie ma go jak polubić. A może jednak? Może powinnam skupić się na jego pozytywach, bo ludzi których nie lubię w świecie realnym mogę wykluczyć z grona moich znajomych, a wewnętrze dziecko powinnam zaakceptować. Nie pozbędę się go przecież. Trzeba by popracować nad tym. Powinnam dostrzec pozytywne cechy dzieci i cechy mojego wewnętrznego dziecka. Zajmę się tym...:)

Wczoraj przygotowałam sobie nowe bukiety do sypialni i kuchni. W ciepłe pory roku zawsze miałam bukiety w kuchni na stole gdzie jemy. W sypialni bukiety to nowość. Lubię bukiety z kwiatów polnych, ale tym razem zerwalam też liliowiec i gałązki z krzewu ozdobnego. To chyba liguster. Kwiaty są białe i lekko pachną, ale w sypialni jest teraz delikatny zapach. Teraz urządzam sypialnie od nowa. Na razie zmieniam to na co nie potrzeba wydawać pieniędzy. Mam zamiar zimą moze kupić dywan, kapę na łóżko i fotel oraz obrusik. Wszystko ma być w kolorze beż czy brzoskwinia. Moze być dodatek zielonego, żółci. To kolory do sfery związków według Feng Shui jeśli chodzi o sypialnie osób starszych w dłuższych związkach. Te kolory wprowadzają stabilizację do związków. Miała być różowa, ale to raczej kolor dla młodych.