Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Po co komu Ja? !

Tak się zastanawiam ...po co komu taka osoba jak Ja? Po co Mojemu dziecku taka matka wariatka, furiatka? Co tylko gębę wydziera, bo nie umie zapanować nad emocjami...W przypływie złości mówię słowa których później bardzo żałuję. Ale co z tego skoro w głowie dziecka te słowa zostają... Przepraszam...ale co z tego? Skoro raz wypowiedzianych słów cofnąć się nie da... Po co facetowi taka kobieta? Wczoraj w sumie wymiana zdań nie była potrzebna...ale uniosłam się i lawina poszła dalej.... Aż Pan M sie wkurzył zabrał dzieci i pojechał do znajomego...A ja? Ja zostałam sama w domu. Roztrzęsiona, zapłakana...a jedyna myśl jaka wtedy mi towarzyszyła to SAMOBÓJSTWO :( Poczułam się nic nie warta, jak śmieć pozostawiony sam sobie. miewałam takie mysli ale to było zanim poznałam Pana M...takie myśli towarzyszyły mi często podczas sprawy rozwodowej...i później jakoś zniknęły... Jednak po wczorajszej akcji...powróciły. I żeby było śmiesznie, nie była to jakaś kłótnia... tylko mój wybuch złości...odnośnie bałaganu u dziewczynek...odnośnie brudzenia się 10 letniego dziecka...To co działo się ze mną po Ich wyjściu z domu... nie da się tego opisać...Wiedziałam,że dzwoniąc do Pana S mogę liczyć na wsparcie...i nie myliłam się... Mimo,że był w pracy umiał dodać mi otuchy... i to dzięki niemu, jestem tu  i teraz... Cały czas pisał, pytał, kazał się odzywać,żeby mieć pewność,że nic mi nie jest. Chodziłam z kąta w kąt...nie umiałam znaleźć miejsca w domu...Bałam się iść wykąpać, bałam się wsiąść w samochód... bałam się ruszyć...żeby tylko sobie nic nie zrobić. Nawet pisząc to teraz ręce mi tak drżą że nie jestem w stanie normalnie pisać... Po dwóch godzinach wrócił z dziećmi...jakby nigdy nic... Ja się nie odzywałam, bo nie było sensu...a dziś rano? On? On mówił normalnie, jakby się nic nie stało...a ja? Ja pamiętam wczorajsze słowa...sytuację...i nie umiem zapomnieć...Więc po co komu Ja?!