Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Na co myślicie, że jesteście za starzy?

Mam 37 lat. Łapie się od kilku lat właśnie na takim myśleniu, że jestem na coś za stara. Ze to juz nie to. Ze zostanę osadzona jako osoba, której odbiło. „zrobiłaby se dzieciaka to miałby się czym zająć a nie o głupotach myśleć”. Słyszałam kiedyś takie zdanie. Ze jato nie mam prawdziwych problemów i głupoty mi w głowie. Nie uważam, żeby pogrążenie w komplikacjach życiowych lub pieluchy były czymś szczytnym, do czego powinnam dążyć, aby być prawdziwym człowiekiem. Pamiętam, jak mój tata powiedział nm kiedyś, żenię będzie już z nami chodził na sanki, bo jesteśmy na to dość duzi, aby chodzić sami. Przestał też zjeżdżać z nami. Nie pamiętam czy zjeżdżał sam. Kiedyś poszłam na sanki będąc na studiach. Byli tam ludzie w moim wieku ale z dziećmi. Ja zjeżdżałam z koleżanką. Czułam się dziwnie.

Znajomi poszli tutaj w Holandii na basen. Taki otwarty basen z wodą z kanału, jak u mnie we wsi. Kafelki wypucowane, ale woda zielonkawa. Byli jedynymi dorosłymi bez dzieci. Dużo dzieci chodzi na baseny same, bez dorosłych. Mając obowiązkowy dyplom z pływania i nurkowania w ubraniach, holenderskie dzieci bardzo często same są na łodziach czy plażach. Jeśli ktoś gdzieś utoniie i jest o tym w gazecie, to obcokrajowiec. Sasa i Lucas powiedzieli nam, że żuli się bardzo nie na miejscu. Lucas określił to, że czuł się jak pedofil. Za stary na basen. Inny mój kolegachldzi na veszczela na basenu siebie we wsi. Same dzieci i on. Niby próbuje zagadać, bo uczy się języka, ale tak głupio.

Podobają mi się kolorowe włosy i szalone oprawki okularów. Jednak mam wrażenie, że gdybym teraz wyskoczyła z niebieskim kolorem włosów – a taki miałam raz jakieś 10 lat temu – to by ktoś uznał, że mi się coś poprzestawiało i szukam atencji. Tak jak o kobietach koło 40-tki mówi się, że farbują się na „menopauzowy rudy”. Był taki okres u mnie w pracy, kiedy 3 dziewczyny – około 25 lat – farbowały się na róże, błękity, czerwienie. Dziś jedna z nich została czerwona i bardzo jej ten kolor pasuje. Ale szał przeszedł reszcie. Może jak zrobię dready to niektóre z nich pofarbuję? Może dobiorę doczepy w innym kolorze? Z drugiej strony mam taki kolor włosów, że słyszę całe życie, ze farbowanie ich to bardzo zły pomysł, że szkoda koloru.

Myślę również, że chyba powinnam dać sobie spokój z zaprzyjaźnianiem się z nowymi pracownikami. Polacy i inni obcokrajowcy przychodzą do nas do pracy około 20tki. Kiedyś mi współpracownica – polka – powiedziała, że muszę zrobić sobie dziecko, bo ja się starzeję i inni bezdzietni nie będą chcieli się trzymać i imprezować ze starą babą, a jak będę mieć dziecko, to będę mieć kontakt z ludźmi w swoim wieku i przez dziecko nawiążę znajomości. Nie dość, że nie lubię dzieci, to jeszcze nie lubię rozmów o karmieniu cycem czy butelką, pieluszkach, milestonach i innych około dziecięcych rzeczach. Świat rodziców, zwłaszcza matek, jest bardzo ograniczony do dziecka, a mnie interesuje świat, a nie w czym to dziecko jest wspanialsze niż wszystkie inne dzieci, o których słyszałam wcześniej. Mi brakuje ludzi do rozmów o rzeczach dla mnie ciekawych, więc po co mi szukanie znajomości wśród ludzi, których świat kręci się wokół rzeczy dla mnie nie ciekawych. Wpisy na blogach dotyczące dzieci zwyczajnie omijam. Posty na insta też.

Przychodzą też do nas do pracy co jakiś czas nowi Holendrzy. Ale to najczęściej uczniowie pracujący w soboty i wakacje [które są tu średnio co 7 tygodni na tydzień lub dwa]. Studenci tutaj to zatem 13-latkowie, bo od tego wieku można w NL pracować. Moje koleżanki z podstawówki mają dzieci starsze niż te w pracy. Z resztą nie bardzo wiem o czym pogadać – szkoła, jaki kierunek zawodowy wybrali – tutaj dość wcześnie zaczyna się nauka w kierunku zawodu – chyba jak mają 16 lat. Ale też sami nie szukają kontaktu ze mną. Mówią do mnie na „pani”. Najczęściej mam interakcję, jak proszę, by nie zostawiali po sobie śmieci na moim dziale. Czasem próbuję wymusić zwyczaj witania się rano, bo są w tym słabi. Więc raczej mam opinię upierdliwej starej baby.

I tak kiedyś próbowałam zagadywać. Poznać, co to za jedni. Ale chyba na to jestem już za stara. W moim wieku Holendrzy nie przychodzą do pracy. Jeśli nie zostali w firmie od czasu jak mieli 13 lat, to idą do wyuczonej pracy a te drobniaki, co się u nas zarabia, to ich nie interesują. Wystarczy zrobić jakieś szkolenie w handlu i zarobi się więcej pracując w sklepie. Zostało więc kilku Holendrów, którym jest zwyczajnie wygodnie u nas, ludzie mieszkający najczęściej w obrębie 3 km od szklarni.

Nie wiem jeszcze na co jestem za stara… na taką głupią radość pewnie. Entuzjazm. Jaranie się czymś. Czasem mam wrażenie, że to jest niepożądane w mojej grupie wiekowej. Może to to jest ten czas, kiedy łapie się mentalność starej biurwy z dziekanatu i widzi świat tylko na szaro bez nadziei przed sobą? Kiedy mąż przestaje się interesować, dzieci pyskować, praca znudzić, pies zestarzeć, a w kościach łupać?

Póki co czuje się na 20-kilka lat. Żyję trochę po studencku, obowiązków mam niewiele, minister finansów dba o budżet i jedzenie na stole… Mam czas na ciekawość, na książki, na konsolę ostatnio, na wydziwianie i dyrdymały. To moja młodość. Mogłoby tylko w krzyżu nie łupać.

W piątek był całodniowy post. Zjadłam jednego pączka, którego w czwartek koleżanka usmażyła. Z różą. Był wart grzechu. Kiedyś czytałam, że przy postach 5:2 można zjeść do 500 kcal i nadal liczy się to jako post. no to niech tak będzie. 300 kcal to jak zero kalorii, co nie?

Pobiegłam tydzień 10 treningów. Przeciągają mi się one, bo wciąż przekładam treningi na później, ale nadal biegam i nie przestanę. Tym razem miałam bieg 2×10 minut na 15 minut marszu. Nawet fajne tempo utrzymałam – 6:32. było już po zachodzie słońca jak wyszłam i zdziwiły mnie stożki wystające z ziemi przy przebiśniegach. Okazało się, że całkiem sporo krokusów tu rośnie. Nie pamiętam czy były tu wcześniej krokusy – wydaje mi się, ze jakieś 2-3 km dalej to tak. No i nie w takiej ilości. Było ich chyba setka na odcinku jakiś 30 metrów.

Był to 3 bieg w 8 tygodniu pod rząd mojego biegania, więc oto zarobiłam sobie na torebkę. Mam ochotę zamówić ją od razu. Czas pomyśleć o nowej nagrodzie. Miałam w głowie buty barefoot – może bym taką nagrodę sobie wybrała – ale z limitem cenowym. Może 2x po 8 tygodni? Bo jednak buty barefoot są drogie. Naturalna! dała linka do stronki z butami i ceny na sale potrafią być powyżej stówki. Boje się kupić takie buty drogo, bo boje się, że nie spodobają mi się i kasa pójdzie w błoto. Może najpierw pomyślę o torebce nerce na drobiazgi podczas wyprawy rowerowej, albo torbie na kierownicę na czas wyprawy?

Mam kilka dni, by pomyśleć.