Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O co nie chcesz, by cię pytano?

Jest wiele drażliwych tematów. Niektórzy nie potrafią rozmawiać o polityce, by nie skoczyć sobie do gardeł, inni o kościele. Mnie zapala gender.

Nie chodzi mi o zaimki, o ilość płci, ale o tradycyjne gender – takie zanim ludzie zaczęli się bać tego słowa i brać innych ludzi za kosmitów. Role społeczne – role oparte na płci kulturowej. Płeć biologiczną zostawmy w spokoju. Ale idea, co dziewczynkom wolno, a co wolno chłopcom mnie irytuje. Dziewczynki nie mogą się złościć, ale u chłopców złość jest oznaką silnego charakteru. Dziewczynka, która się złości jest brzydka i ma zły charakter. Chłopcom nie wolno płakać, bo przecież muszą być silni, ale dziewczynki mogą płakać, bo są wrażliwe. Dziewczynki, które nie płaczą są mało kobiece. I tak w koło Macieju. Kiedy byłam gówniakiem, źle patrzono na kobiety obcięte na jeża. Chodzące w męskich spodniach większość czasu. Wtedy dziewczynkom nie wolno było się pobrudzić na podwórku, chłopcy nie mogli przesiadywać w domu całe dnie. I potem takie role społeczne przeniesione na dorosłość. Mężczyzna to musi mieć samochód i mieszkanie, bo inaczej jest niezaradny. Kobieta to musi chcieć mieć dzieci, mnóstwo dzieci, inaczej jest bezpłodna i nikt jej nie chce. Mężczyzna musi mieć duży licznik seksualny [i pewnie dlatego liczby są zawyżone], ale kobiecie nie wolno mieć przeszłości seksualnej. Więc chyba chłopaki bawią się w swoim gronie – tak mówią liczby.

Denerwuje mnie rozmowa o dzieciach, która wynika z gender. Wmawiano mi jeszcze jak byłam w liceum, ze kobieta jak nie ma dzieci to usycha i więdnie jak kwiat. Że robi się stara i pomarszczona, bo ciąża ma zbawienny wpływ na ciało i wygląd kobiety… Na studiach wmawiano mi, że musze chcieć mieć dzieci, bo coś musi być ze mną nie tak, jak ich nie chcę. Że mnie facet zostawi, jak mu nie urodzę. Że pójdzie do takiej normalnej, co mu urodzi dziecko. O ile młodsi ludzie mają już inne poglądy, to jednak starszej daty ludzie nadal uważają, że kobieta nie powinna w życiu aspirować do niczego więcej jak macierzyństwa. A ja pamiętam ze studiów koleżankę, która postanowiła zrobić sobie dzieciaka, bo siedziała w domu na bezrobociu i uznała, że skoro i tak się nudzi to równie dobrze może siedzieć z dzieciakiem w domu. Mąż dość zarabiał.

Denerwuje mnie, jak chcę coś zrobić, jak choćby jechać rowerami z koleżanką po Holandii, to znajomi pytają, co mąż na to. Czy nie ma nic przeciwko. Czemu z nim nie jadę. Jakbym była własnością swojego męża, bo jestem tylko kobietą. Jakbym nie mogła być autonomiczna i zrobić coś sama dla siebie, tylko muszę mieć męża obok, zęby pilnował czy na pewno nie pójdę na kufa mać.

Nie lubię więc, aby zadawać mi pytania związane z płcią kulturową i rolami społecznymi opartymi na płci. Wtedy mam wrażenie, że wybuchnę. I nie – nie wzięłam sobie tej frustracji z powietrza – ja te rozmowy z ludźmi naprawdę miałam, dostawałam takie złote niechciane porady i to tyle razy się zdarzało, że już mi uszami wychodzi. Jeśli myślisz inaczej niż ludzie, na których w życiu trafiałam – niech ci się życie zawsze szczęści i oby więcej takich liberalnych i wyluzowanych osób na świecie chodziło.

W ogrodzie wiosna. W niedzielę nic nie zapowiadało tragedii z poniedziałku, ale dziś nie o tym. Tulipany się otwierają, było nawet trochę słońca w sobotę. Pomimo deszczu i śniegu. Niedziela była deszczowa, ale już na plusie.

Mąż zrobił chruściki i utwierdziłam się z przekonaniu, że to nie mój smak. W dodatku wyszły bardzo suche, a kojarzę, że te które u mnie w domu mama robiła, były zawsze oleiste. Więc i tak źle i tak niedobrze. Nie mój smak.

Na obiad w wołowina warzywa. Mąż dorwał mięso na promocji, więc trochę przyoszczędziliśmy. Obecnie ceny w sklepach tak wariują – zwłaszcza za warzywa, że trzeba się jeszcze bardziej pilnować i kupować na promocji niż wcześniej.