Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co daje ci cel w życiu?

Nigdy nie oddawalam nikomu swojej sypialni. Nie ma takiej opcji. Szczegolnie, ze moj maz stad i ten koncept polskiej goscinnosci jest dla niego zupelnie obcy. Podobnie jak musialam mu wytlumaczyc, ze jak jedziemy do moich rodzicow to bedzie obraza majestatu jak przenocujemy w hotelu. Podobaja mi sie roznice kulturowe, na korzysc (w tym wypadku) tych holenderskich. U mnie tez byly komentarze, ze jak to nie mam sypialni dla gosci. Tak, bede blokowac pokoj na lata, bo ktos wpadnie raz na ruski rok na 2 noce. Wszystkie pokoje mam zajete i uzywane. Mam wstawiona rozkladana kanapke (pewnie szalu nie robi spanie na niej, ale jest kompaktowa i nie zagraca) jesli ktos chce mnie odwiedzic. I odwiedziny tylko w uzgodnieniu ze mna i w terminie odpowiadajacym OBYDWU stronom jednoczesnie. Nie daj sie ;-) jJa bym nie rezygnowala z planow wakacyjnych. Podobnie jak bym nie oddala wlasnego lozka.

No nie, nie wpuszczam nikogo do mojej sypialni, nawet jakby Królowa Beatrycze nas wizytowała. Przygotuj po prostu któryś z pokoi pod tym kątem, nie wiem, biuro, czy cokolwiek, co da im trochę prywatności, a wam nie odetnie możliwości normalnego funkcjonowania. Więc nie w kuchni, czy w salonie otwartym na kuchnię. Wizyta krewnych to nie jest kara. Możecie do tego materaca starego dokupić tanio ramę, którą potem złożycie i będzie stała gdzieś w kącie, albo oddacie do Kringklopa. Co do teściów i twoich planów, to odrobinę asertywności. Przyjeźdzają później niż byli umówieni, dlaczego niby miałabyś zmienić swoje plany??? Przyjadą, niech sobie będą, ty rób to, co zaplanowałaś, bez napinania się, czy obgadają, czy się obrażą etc. Przecież wiesz, że jeśli mają obgadać, to i tak to zrobią, powód się znajdzie. Dlaczego miałabyś rezygnować ze swoich planów? - imho to jest jakiś polsko-mentalny problem. Ja nie mam takiego problemu, to znaczy, nie traktuję wizyty teścia z małżonką jako dopustu bożego, przyjeżdżają, jest fajnie, mają swoje plany, ja mam swoje, mamy pokój gościnny, część czasu spędzamy razem, a część zupełnie nie. To samo, kiedy do NL zjeźdża moja rodzina - nie wyobrażam sobie, żeby mój stary z tego powodu przełozył swoje rejsy czy inne zajęcia.

Według mnie ta tyrka to jest jakieś 10% a 90 % to jest mega radość z dzieci coś takiego czego nie da się wytłumaczyć komuś kto tego nie przeżył ☺️ a po 20 latach wcale się to nie kończy w sensie wciąż można fajnie spędzać wspólnie czas. A co do celów ja mam dużo jeszcze 😊 nie są związane z dziećmi w ogóle 😛

ja nie mam takich rozkmin ze spaniem u mnie, mam w pokoju pracowni/komputerowym jednoczesnie miejsce dla goscia- duza kanape rozkladana i z glowy. Jak sama jade do Pl wynajmujesobie mieszkanie i nigdzie sie nei musze gniezdzic na materacach dmuchanych. Jako tesciowa przyjezdzam do dzieci i wiem ze na sile dalo by sie ale uwazam ze skoro nie ma pokoju osobnego dla gosci to znaczy ze w sumie nie ma miejsca i dla wszystkich bylby moj pobyt uciazliwy. Wiem ze dla typowych Polakow - tesciow ta opcja nie wchodzi w gre, wspolczuje. W tej sytuacji pewnie oddalabym sypialnie i sama pojechala spokojnie z kolezanka na planowany wczesniej wyjazd- tlumaczac ze rezerwacje byly zrobione zanim oni uznali odwiedzic was. Moga spedzic czas z synem.

Moim celem jest przeżyć życie jak najlepiej i jak najprzyjemniej. Nie wierzę w gromadzenie dóbr materialnych, za to chce mieć kiedyś, pod koniec, dużo wspaniałych wspomnień. No i dbam o szczęście mojej rodziny- to daje mi samej szczescie;) Celi rozwojowych, czytelniczych, podróżniczych mam pełno, życia mi nie starczy...W wielkie cele typu lekarstwo na raka czy zmienianie świata już nie wierzę, przeszło mi z wiekiem. Być rano i wieczorem zadowolonym ze swojego życia to już sporo. No i mieć w perspektywie coś co daje szczęście w weekend czy w wolnym czasie. Dobre wychowanie i empatia nakazalyby mi oddać gościom i to starszym jedyne sensowne łóżko. Łatwiej trzydziestolatce spać na materacu czy polówce niż osobom 60+. No i jeśli chodzi o rodziców ukochanej osoby to już w ogole- jak on będzie się czuł jak mu będą narzekać co rano na ból pleców czy opowiadać ze starszym ludziom młodzi kazali spać na polówce? Jeśli brak uczuć do teściów(to znam bo ma bardzo ograniczona sympatię do teściowej:) to przez wzgląd na męża i jego uczucia warto ich dobrze traktować. Jak dla mnie tu w ogóle nie ma nad czym się zastanawiać - no ale to moja opinia wiadomo. Najlepiej mieć pokój gościnny z łazienką - tyle że to marzenie, ja sama odstępuje łóżko regularnie (mamy salon z aneksem więc komfort w sypialni jest wiadomo większy) ale w sumie zapraszam ludzi których bardzo lubię i chce żeby im było wygodnie i milo... no i przykład z tym jak wy jesteście goszczeni jest nietrafiony wg mnie - traktuje ludzi tak jakbym chciała być traktowana - staram się być miłym gospodarzem i nieuciążliwymi gościem .. jak się by trafiły jakieś ekstremalne sytuacje to bym nie nocowała więcej i tyle ... Za to co do planów to bym pojechała i tyle... Było zaplanowane, to oni swoje plany pozmieniali , zwłaszcza że jako emeryci to chyba im łatwiej terminy ustalać i się określić. A poza tym...ich dziecko z nimi zostanie, więc w sumie opcja optymalna- dasz im szansę na rodzinny czas (jednak synowa to często taki kwiatek do kożucha) Krzywda im się nie stanie - a może następnym razem określa konkretniej swoje plany.... Albo i nie ale nadzieję mieć można;)

Męża masz super - a na pewno kucharza w nim - ale ani łóżka bym im swojego nie oddawała, a już z pewnością nie zmieniała planów urlopowych zwłaszcza, że maja wpływ na przyjaciółkę. Goście jak ryba - psują się po 3 dniach, wiec jak Ty wyjedziesz na urlop to rodzice będą się skupiać na potomku. Wszyscy zadowoleni - jak dobra byś nie była synową, na pewno teściowie docenia czas spędzony tylko z synem. A przynajmniej tak to im sprzedaj ;-)

Ja to bym oczekiwała od gosci, ze uzgodniła ze mną termin wizyty. I bym pojechała, skoro to było dawno zaplanowane.

Jeśli chodzi o tesciów to wg sprawa jest prosta - trzeba zakomunikować że w takim a takim terminie masz inne plany 😉

Ciekawe ze podjelas ten temat, bo sie dokladnie tak samo czuje. Nie mam celu...Osiagnelam to co bylo do osiagniecia i tak jakos nie wiem co robic teraz!

Nie mam jednego, jedynego celu w życiu, ponieważ życie się zmienia wraz z upływem lat i zmieniają się moje priorytety. Najważniejsze jest dla mnie kształtować życie najlepiej jak to możliwe w rzeczywistości, w której się znajduję. Nie czekać na lepsze czasy i lepsze możliwości. Żyć tu i teraz i tego życia się nie bać wraz ze wszystkimi jego kolorami. Smucić się jak jest mi smutno i oddychać szczęściem jak jestem szczęśliwa. Żyć dla siebie i na swoich zasadach. Jak komuś się nie podoba to: goodbye!

Ja mam cel: przeżyć życie jak najlepiej. Podobnie jak Ty, lubię uczyć się nowych rzeczy, żeby być bardziej wszechstronną, skoro nie odkryłam jeszcze dziedziny, która zainteresuje mnie do tego stopnia, aby zostać specjalistką. Póki co, takie rozwiązanie daje mi korzyści, a na nudę też nie narzekam. Jeśli chodzi o teściów, jeśli zostaliby dłużej to i tak zrealizowałabym wyjazd z koleżanką. W ogóle, poinformowaliscie ich, że w czerwcu masz plany, czy milczycie? Czasem najłatwiej jest powiedzieć jak się sprawy mają, może wtedy sami dojdą do wniosku, że ich pobyt może kolidować z Twoim urlopem.