Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedzialek

Współczuję koleżance - to na prawdę straszna choroba :(

Oczywiście żal mi dziewczyny, bo naprawdę jest młoda, a tyle już na głowie problemów. Ciężko Ci będzie zapewne namówić ja na terapię. Jednak wydaje mi się, że taka osoba rzeczywiście powinna chic odrobinę zająć się sobą. W sensie swoim zdrowiem mentalnym. Nie wiem na ile partner ja wspiera i tak dalej. Jednak widać też, że związek narodził się dość wcześnie więc jakby ty też może być problem, że młody wiek, a problemy bardzo dorosłe niestety. W obliczu taki ludzki tragedii wielokrotnie jesteśmy bezsilni, ale zawsze, ale to zawsze możemy wspomóc dobrym słowem :) Co właśnie robisz :) Odpoczywaj, żeby nóżka nabrała sił. Zdrówka dla ciebie. A co do uczenia głupich polskie hotele słów, to uważam, że ludzie, którzy tak robią, mają coś nie tak z głową. Serio. Tyle pięknych słów w naszym języku istnieje :) Eh...

Przy takich historiach nasze codziennie problemy nic nie znaczą. Straszna sytuacja i na dodatek bez wyjścia. Wspieraj dziewczynę ile możesz, zawsze bliskość innych dodaje otuchy. Z powodu przyjaciela również mi przykro.

Współczuje Twojej koleżance, taka młoda a tyle problemów :( Ja pracuje z dziećmi special needs na co dzień więc domyślam się jak jest jej ciężko. A co do przyjaciela to wiem co czujesz bo mnie też zdradziła najlepsza przyjaciółka którą traktowałam jak siostre a teraz mijamy się bez słowa na ulicy bo nie potrafie jej wybaczyć tego co zrobiła :( Ja też mam dziś kiepski dzień, powrót do pracy po 2 tygodniach easter break i uniform za ciasny a to oznacza tylko jedno :( Przytulam ...

Nie znamy się ale przeczytałam Twój wpis ze strony głównej, ja sie zajmuje zawodowo autystykami i powiem Ci, ze temu chlopcu przysługuje codziennie pomoc terapeuty, a nie tylko raz w tygodniu. Chlopiec jest agresywny poniewaz, jak sądzę, nie ma jak poinformować o.swoich potrzebach. Wystarczy nauczyc go.pecsow lub PSiesow i bedzie sie komunikowal:))))poza tym, czemu siedzą z tatą w domu, chyba obaj bchlopcy mogą iść do przedszkola?

Smutna historia, niektórzy naprawdę mają ciężko :(

:(:(:( Hmmm...

Oh współczuję twojej koleżance, przykre że masz taką sytuację z przyjacielem. Nogę posmaruj czyś rozgrzewającym wyglada na to że nadwyrężyłaś mięsień. Mimo wszystko miłego dnia Ci życzę x

hej, nie wiem jak jest tam u Was, ale w PL dzieci autystyczne są pod opieką neurologa i psychiatry - mogą oni zaordynować leki pomagające uspokoić zachowania stymulujące i agresywne. Mam w rodzinie autystyka, leki mu dobierali i na tą chwilę chłopczyk umie się wysłowić, a nie tylko biega czy kręci się w kółko, czy krzyczy albo bije. Chodzi do specjalnego przedszkola, ale terapia by była nieskuteczna gdyby nie wspomaganie lekami - po prostu by nie umiał się skupić by przyswoić cokolwiek. Choć zdaje sobie sprawę że zachowań ze spektrum autyzmu jest b.dużo i każde dziecko jest inne. Ale na znanym mi przykładzie wiem, że leki mogą poprawić funkcjonowanie dziecka zarówno poznawcze jak i społeczne. A Ty odpoczywaj i nabieraj sił na dalsze ćwiczenia!

oj, jaki smutny post :(

Przykro się czyta takie historie. Współczuję Twojej koleżance. Odpoczynek też jest potrzebny. :)

O rety az pod koniec mialam lzy w oczach jak czytalam o twojej koleżance. Musi byc jej niewyobrażalnie trudno. Chyba nie ma wiekszej tragedii niz chore dziecko. Dobrze ze spotkala taka osobe jek Ty bo dla niej nawek6zwykla rozmowa czy kawa z przyjacielem bedzie chwila oddechu. Masz dobre serducho. Sobie człowiek uświadamia jakie ma szczescie ze wszyscy zdrowi jak widzi innych nieszczęście. Ahh no.... milego dnia kochana.

Mam nadzieję, że z nogą dzisiaj będzie lepiej. Koleżance współczuję bardzo - moja siostra cioteczna ma autystycznego synka - ogrom pracy. A sprawy z przyjacielem normalnie współczuję - to niestety jeden z takich przypadków, że mniej znaczy więcej :)

Kurcze...czlowiek przejmuje sie pierdolami,mysli ze ma zle a tu slyszy o czyms takim i nagle dostrzega ze sam sobie stwarza bezpodstawne problemy.Wspolczuje kolezance naprawde.I przykro mi ze zawiodlas sie na przyjacielu. :( ale glowa do gory.jestes silna wiec i to pokonasz. Caluski.

Zdrada w przyjaźni boli tak samo jak w miłości... Przykro mi Sylwio ze tego doświadczasz:( Smutno też czytać że koleżanka ma taką trudną sytuację:( Koniecznie zaprowadź ją do terapeuty! Depresja to straszna choroba! Ja cierpiałam na nią długie lata i wiem. Nie dopuścić żeby koleżanka się pogrążyła! Jesteś cudowna osobą że tak obchodzi cię los innych! Jeszcze raz powtórzę chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak ty!:)

Ech, ja tez ostatnio sie zawiodlam, moze nie przyjalka dla mnie, ale dobra kolezanka. Ale moja wina. Za bardzo zaufalam i teraz sie wycofuje i jestem ostrozna. Ludzie sa podli, zazdrosni, szukaja sensacji. Po co mi tacy znajomi? Zdrowe dziecko to podstawa. Strasznie wspolczuje rodzicom z chorymi dziecmi. A autyzmu nie da sie zdiagnozowac jeszcze w brzuchu mamy. Niedosc, ze rodzic potem musi byc silny, to jeszcze rodzenstwo na tym strasznie cierpi. Nie przeciazaj kostki. Jesli trzeba bedzie to i dzis troche sie oszczedzaj. Milego tygodnia :)

Ja jako mama dziecka z autyzmem doskonale ja rozumiem. Niestety życie wtedy nie rozpieszcza. Wiecznie pod górkę zwłaszcza jeśli chodzi o szkole. Dzieci w szkołach przeważnie są pozytywnie nastawione ale to przychodzi z czasem i przede wszystkim pod warunkiem, że rodzice nie robią im prania mózgu w domu i nie zabraniają im się bawić z takimi dziećmi, bo wtedy sami robią swoim dzieciom krzywdę powodując znieczulice i brak empatii w dalszym życiu. Ale to jest temat rzeka... Koleżankę naciskaj mocno na terapię bo musi mieć duuuzo siły. Co do kolegi... No cóż. Widać lubi takie klimaty... Tym bardziej boli bo oboje się wypili :/ żal takich ludzi.

Przykro mi z powodu Twojego przyjaciela jak i koleżanki z pracy :( Życie samo życie po prostu :( Trzymaj się jakoś :*

Taki przyjaciel to nie przyjaciel wiec niech sie goni. Dobrze tyle ze prawda wyszla na jaw ze jest jaki jest i faktycznie chyba przyjazn z ta Yazmin to akurat dla niego :) a co do kolezanki to napewbo pomoze to jak partner do pracy pojdzie. U mnie bylo podobnie jak partner niepracowal na poczatku jak ja juz wrocilam do pracy jak Mumin mial pol roku...ciagle klotnie bo on byl sfrustrowany. Ale co do dziecka to straszne, my mamy w przedszkolu dzieciaka z glebokim autyzmem. Wszystko psuje, ma 4lata nic niemowi tylko wydaje odglosy i panie znporadni powiedzialy ze "niepodejmuja sie pracy z tak ciezkim przypadkiem" rece opadaja. Od tego sa.

Współczuję sytuacji z byłym przyjacielem. Jest to bardzo przykre :-( Myślę że koleżance pomoże psycholog. Napewno jest jej bardzo ciężko. Trzymaj się. Udanego dnia i żeby nóżka Cię nie bolała.