Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
bo za moich czasów..

Ja zaś pamiętam Wigilię gdy miałam 9-10 lat u babci. Cała rodzina siadała do stołu wołano nawet sąsiadkę z 2 dzieci. Babcia zaczynała kolędą Wsród nocnej ciszy... a po posniku szłam z ojcem wiejską szosą pustą osniezoną oglądać choinki w oknach domów. Tego już nie ma.

Oj, przez Ciebie zrobiłam sie nostalgiczna... u mnue w domu byly glownie faworki... jeszcze bym umiala zrobic... ale tu nie ma tłustego czwartku...

taki babciny pączek, z konfiturą z rózy i do tego pogawędki przy stole......nie da się niczym zastąpić.............Wczoraj u mnie też w korpo, było mnóstwo pączków, trzymałam sie dzielnie, po południu zostały tylko pączki z budynie,....zjadłam pół i podziękowałam....smakował jak trociny

ha ha zabawne jak bym wyglądała jedząc co dzień pączka i mówi to ta co wspomniała o autopsji tłustego ciała :P taki żarcik z twojej strony? Ćw ładnie ;) i owszem było kiedyś lepiej ;)

No było lepiej za twoich czasów, zdecydowanie

a teraz od 1 marca trzeba pościć :))

Raz w roku, w karnawale smażę te 30 małych pączków z konfiturą truskawkową ku uciesze dzieci i nie tylko. I powiem Ci, że chciałabym, aby też tak to zapamiętały... ;-)

Ja kiedyś też namiętnie piekłam pączki, faworki, siadaliśmy z dziećmi wieczorem, rozmawialiśmy, jedliśmy... Dawne czasy. Wczoraj mój mąz był bardzo zaskoczony ile ludzie kupują kartonów pączków w Biedronce, widział w pracy, na przeciwko mają Biedronkę..... Mój szał pączkowo faworkowy już się skończył...co nie znaczy, że przestałam lubić, rozsądek zwyciężył :))))

też mnie jakoś w tym roku pączki nie kręcą

Ja bym chciała nie lubić pączków, nie lubić faworków, nie lubić drożdżówek. Ale u mnie to niemożliwe. Nie jem z rozsądku, ale to nie znaczy, że nie tęsknię.... :) Kiedyś jadłam i byłam chudziutka, teraz nie jem i jestem grubiutka. Nie ma sprawiedliwości na tym świecie :)

A Twoje wnuki tez Ci "pomagają" w Tłusty Czwartek? Czy raczej Twoje wnuki z dzieciństwa zapamietają babcię, która każda wolna chwile poświęcała na kolejne osiągnięcia sportowe? Moja babcia pracowała w biurze (lata 80-te), babcia mojego syna tez i faworkowe wspomnienia mamy podobne. To nie czasy sie zmieniły

podobają mi się Twoje wspomnienia bo paczki, faworki były pretekstem słodką oprawą tej kulinarnej przygody, rozmów z babcią i nie tylko, po prostu bycia z bliskimi ;-) mój mąż też w pracy został "zawalony" pączkami był wybredny zjadł te lepsze, bo były z różnych źródeł...a resztę ludzie zabrali, na szczecie on sobie zapasów nie przywiózł. :-)

Ja mam takie wspomnienia z Wigilii, starzy mnie zawsze 24 grudnia rano podrzucali babci i my tam te cuda razem...(wiadomo że babcia już miała wszystko, zostawały same drobiazgi, ale....). Pączki mnie nie biorą, ale przyznam się, 3 zjadłam :-)

Wszystko , co było do tyłu , wspominamy z sentymentem i mile :) To były czasy :) Jak piszesz o tych pudłach z pączkami u siebie w pracy - to przypomina mi się syn , który to samo opowiadał ... po co ONI to robią , żebyście byli bardziej wydajni , czy co? Żaaartuuuję ... kto chce to je , prawda? Pięknie ćwiczysz :)))

zgadzam się, kiedyś było lepiej. i nie tylko pod tym kątem :)