Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poranny obowiązek

zaliczony, w zasadzie nie wiem czy powinnam napisać obowiązek. Przyzwyczaiłam się już do tej półgodzinnej sesji cielesnej. Za to mąż zdziwiony 5 15 na macie i słyszę " ty tak rano ćwiczysz" , a dlaczego nie ...miło rozruszać stawy z rana . Skręcić się można coraz mocniej, coraz dalej spojrzeć do tyłu, dłoń zsuwa się niżej po udzie ( a i kręgosłup tak nie boli przy ruchu w bok) i tak irytuje mnie widoczna słabość lewej nogi i biodra, ale możliwe że to wina mięśni, tak jak mi powiedział lekarz który robił usg kolana. Kiedy mu powiedziałam, że mam wrażenie że po np godzinie chodzenia stopa mi się przechyla do środka , odpowiedział że to wina mięśni, nie układu kostnego. No nic...jak będę niedługo u Krzysia to mu o tym powiem, niech radzi. Na razie ciągnę mięśnie i uruchamiam stawy. Dzisiaj w planie fryzjer, przeglądanie akt w um a potem wizyta u mamy. Wczoraj młodsza Paszczurzyca napisała" a przywieziesz jedzonko jak przyjedziecie" no i złożyła długaśną listę dobroci. Dla równowagi zapytałam też Kaziczka co mu dobrego przywieźć w niedzielę ale był zajęty oglądaniem żaby, którą dla niego sfotografowałam a mama jeszcze nie napisała co chcą. Uprzedzając kolejne pytania o " chudnięcie" informuję uprzejmie że nie chudnę , od trzech miesięcy od kiedy biorę progesteron udało mi się nie przytyć ( a takie są  min. skutki uboczne tego hormonu, nie zatrzymywać wody - przynajmniej dodatkowo) i nie udało mi się schudnąć ani dudu. Po prostu constans...co z jednej strony mnie cieszy z drugiej irytuje jak nie wiem co ...no ale nie ukrywajmy, że przez przygodę z kolanem, stałam się mniej mobilna. A teraz sesja ze ślimaczkami, na specjalne zamówienie :D 

Pięknego, słonecznego dnia matki. Ahoj!!!!