Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Może wrócę...

Nie ogarnęłam się jeszcze ale od czegoś trzeba zacząć a zaczęłam wczoraj jak potrafiłam odmówić kawał pysznego tortu. Powiedziałam " dziękuję", nalegania kuzynki też nie pomogły więc jest jakiś postęp. Od poniedziałku mam nadzieję że uda się dietowo i żadem  mnie nie skusi. Po po prawie czterech miesiącach spotkałam się z wcześniej wspomnianą kuzyneczką też niestety z genami takimi jak ja( którą zresztą bardzo lubię) ale jej mina była lekarstwem na moją duszę. Przypuszczam że też zrobi sobie szlaban "na koryto" więc muszę spiąć zad i wziąć się do roboty. Tym bardziej że nie rozumiem dlaczego Ona waży tyle co ja w tej chwili a wygląda jakby ważyła co najmniej dobrych kilka kilogramów więcej ode mnie. francowata waga jakbym miała beton  w zadzie.

Poza tym bez większych zmian w środę z mamą do onkologa... 

A ja tradycyjnie jako ostatnia w domu smaram się niemiłosiernie... chyba wszyscy oddali mi swoje zarazki. Dzięki za wsparcie. Dam radę... Można uznać że wróciłam