Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
53/69 ale szaruga, co?

Dziękuję Wam za opinie. Dziewczyny, które chciałyby się jeszcze wypowiedzieć zapraszam do poprzedniego wpisu. Na razie jeszcze nic nie postanowiłam, aczkolwiek wszystkie z Was napisały o stabilizacji. I ku temu się przychylam. Dam sobie troszkę czasu do namysłu. Na razie bazuję na moich 1400 kaloriach.

Na dzień dzisiejszy jestem dumna z tego, co osiągnęłam, ale w piórka nie obrosłam. Bo jeszcze mam nad czym pracować. ;-) Marzę o byciu prawdziwą biegaczką, serio. :) Że bez problemu przebiegnę chociażby te 5 km, a później i więcej. Na razie 3 pokonuję na przemian, bieg+marsz, aczkolwiek w porówananiu z tym co było na początku, to już jest świetnie.

I marzą mi się szczupłe kolana i łydki i pupa w wersji push up. Brak boczków, bo o dziwo jak mi pupa chudnie, to jakieś tam mi zaczęły wystawać. Muszę nad nimi popracować. Delikatnie zarysowane mięśnie na nogach. O tym będę mogła chyba mówić za miesiąc, dwa najwcześniej. Na razie muszę do tego po prostu dążyć.

Buty mam niewygodne. ;-( Muszę zainwestować w dobre obuwie. Bo w tym wykoślawiam sobie giry na wszystkie strony świata. Za 2 tygodnie sobie kupię, bo wpadnie mi kasa.

Dziś na obiad nie wiem, co mam wszamać. Kupiłam sobie placki tortilli i myślę nad tym i połączeniu z kurczakiem, serem feta, pomidorami, ogórkiem, pekinką i ostrym sosem paprykowym+jogurt naturalny. Chodził mi po głowie makaron... ale pozostawię go, bo chcę kawał indyka, żeby mi pomielili i wtedy zrobię sobie moje spaghetti... tak, właśnie tak zrobię. Mam ochotę na pomidorówkę.Tutaj wersja z kaszą gryczaną. To sobie zrobię jutro. A pojutrze makaron. :) Jak widzicie, u mnie góruje wszystko co pomidorowe. Dokładnie, to są moje smaki. W ogóle to kocham włoskie żarcie: pizze, spaghetti, lazanie, risotto - i też lubię je robić. A wszyscy lubią je jeść, pochłaniać wręcz. 

Nie pisałam już długo o swoim Krzysiu. No cóż... siedzi w tej Austii. Ma dobrą miejscówkę, bo pod mieszkaniem bar. Mieszka sobie na rynku. Na mecze sobie schodzi. Spotyka się tam z różnymi narodowościami: Rosjanie, Niemcy, Macedończycy, Chińczyny, Węgrowie. Panuje tam bardzo fajna atmosfera. Krzysiu tęskni. Chciałby już wrócić. Pewnie za około 2-3 tygodnie mówi, aczkolwiek przychylam się temu dalszemu terminowi. Ja mam czas się jeszcze z wyglądu ogarnąć. Czasem mnie pyta: odchudzasz się jeszcze? a ćwiczysz?:) Wie, że się staram. I on sam się mnie pyta, jak się zmieniłam. On nie może się doczekać. Mnie. I mojej kuchni. :D Kocham mu dogadzać m.in. w sferze kulinarnej. :P

Cóż jeszcze. W końcu mam te włosy wyrównane. Jak mi ta fryzjerka w tym kwietniu zjebała fryzurę. Jak pomyślę, mam ochotę jechać i jej co nieco powiedzieć, wiecie? Miałam długie włosy, z przodu już w miarę zapuszczone. Wyglądałam spoko. A ta mi obżępoliła, chociaż mówiłam krowie na rowie. Ale ona nie słuchała. Jestem wściekła na zołzę. Serio, serio. :-/ Już mi odrosły troszkę, ale ok. 4 miesięcy potrzebują, bynajmniej żeby te z przodu doszły do swojego stanu sprzed rżnięcia. Bo inaczej nie mogę tego nazwać. Już tam nigdy nie pójdę. NIGDY!

Dziś pada, leje wręcz. Może wieczorem się wypogodzi, to pójdę w teren. Na razie się nie zapowiada nic lepiej. Wtedy zostanie mi fikanie w domu. :) Ach... jadę do sklepu po pomidory, ogórki. Buźka!